Παυλίνα Παμπούδη: Νυχτολόγιο

ΜΟΝΟΔΙΑΣΤΑΤΟ

  

Μονοδιάστατο για μια στιγμή το σύμπαν ξεδιπλώθηκε

άρχισες να διαβάζεις, έκλεισε απότομα, παγιδευτήκαμε-

 

Αργότερα σηκώθηκε αέρας δυνατός και πέρασε

μια συντροφιά αγγέλων μεθυσμένων-

Διαφωνούσαν με  κρωξίματα, αναστατώνοντας τον ουρανό

μια μάζα αξεδιάλυτα φτερά

κατρακυλούσε βίαια να φράξει το αδιέξοδο

Μ’ έβλεπες μέσ’ απ’ τα κλαδιά, σε έβλεπα στα φύλλα –

Στο φύσημα του αέρα, πολλαπλασιάζονταν τα πρόσωπα –

Κανένα δεν μας έμοιαζε σαν πρώτα-

Δεν έβλεπες

δεν έβλεπα το αδιέξοδο, δεν θα υπήρχε-