Χάραξε/ένα μικρό πέταλο τριαντάφυλλου/και θα δεις/ το αίμα της γης ν’ αναβλύζει/Τότε θα καταλάβεις/ πως το αίμα ζητάει αίμα/και πως αναίμακτα τίποτα δε γεννιέται/ Ίσως τότε/το πάρεις πίσω/στύβοντας τις παπαρούνες της περασμένης σου ζωής/μέχρι που στο τέλος αυτή/να αιμορραγήσει.   Είναι το ποίημα «Σταγόνες παπαρούνες» το πρώτο της συλλογής «Στύβοντας παπαρούνες» που παρουσιάζουμε σήμερα, και … Συνεχίστε να διαβάζετε το Ανδρέας Καρακόκκινος: Ξανθίππη Ζαχοπούλου, Στύβοντας παπαρούνες. Εκδ. Το ροδακιό, 2022.