Σταυρούλα Γιώτη: Ένα ποίημα
ΣΥΝΟΜΙΛΙΑ Συνομιλώντας με τη Μαρία Βυθίζομαι Σε μια θάλασσα από λέξεις. Με μουσκεύουν ως τα βάθη μου. Το βρεγμένο χώμα απορροφά κάθε αδιέξοδο. Σπάω το χρόνο Σε χιλιάδες γυαλιστερά…
ΣΥΝΟΜΙΛΙΑ Συνομιλώντας με τη Μαρία Βυθίζομαι Σε μια θάλασσα από λέξεις. Με μουσκεύουν ως τα βάθη μου. Το βρεγμένο χώμα απορροφά κάθε αδιέξοδο. Σπάω το χρόνο Σε χιλιάδες γυαλιστερά…
ΣΥΝΟΜΙΛΙΑ Συνομιλώντας με τη Μαρία Βυθίζομαι Σε μια θάλασσα από λέξεις. Με μουσκεύουν ως τα βάθη μου. Το βρεγμένο χώμα απορροφά κάθε αδιέξοδο. Σπάω το χρόνο Σε χιλιάδες γυαλιστερά…
Η Πρωτοχρονιά ήταν για την παλιά ελληνική οικογένεια η πιο σημαντική μέρα του χρόνου, φορτωμένη με πολλές παραδόσεις , έθιμα και συνήθειες, που πατροπαράδοτα και πιστά ακολουθούσαν όλα τα σπίτια,…
Δεν ξέρω τι να παίξω στα παιδιά στην αγορά, στο Λαύριο Είμαι μεγάλος, με τιράντες και γυαλιά κι όλο φοβάμαι το αύριο Πώς να κρυφτείς απ' τα παιδιά; Έτσι κι…
Η Γαλάτεια των σφαιρών* Το κέντρο εσύ, εσύ και οι πλανήτες του γαλαξία μου μικρή θεά που και στο ελάχιστο κομμάτι σου…
Δευτερολογία Έπιασε το πόμολο της εξώπορτας, το ζύγισε στην παλάμη του. Με το που άρχισε τη δευτερολογία του η πόρτα έκλεισε. Η αίθουσα ήταν άδεια. Δεν υπήρχε δικαιολογία ούτε…
Η (πέρα από την προσληπτικότητα της νόησης) έννοια «χρόνος» απασχολεί εμμονικά την Ποίηση. Προσωπικά, σε όλα μου σχεδόν τα ποιητικά βιβλία ο χρόνος παίζει πρωταγωνιστικό ρόλο (στα δυο μάλιστα συνθέτει…
Τα πόδια των πτηνών είναι σκεπασμένα με λέπια και μοιάζουν με ρίζες από μικρές, επίμονες λεμονιές. Αν δεις ένα πουλί να κολυμπά, να του μοιάσεις. Αν ριζώσει ένα πουλί, θα…
Η Αναστασία, τέταρτο τέκνο της Μυρσίνης Σταύρου Καλογερή, ήρθε στον κόσμο με σχετική ευκολία, αν εξαιρέσουμε το αριστερό της χεράκι που σφήνωσε ανάμεσα στην κοτύλη και στην ηβική σύμφυση της…
''Το βιβλίο μου είναι ένας πίνακας ζωγραφικής'' -Μαρσέλ Προυστ. Ο Ντεζεσέντ του «Ανάποδα» Άλλωστε ο αφηγητής ισχυρίζεται πως ο νεαρός Μαρσέλ- κι ίσως όχι μόνο αυτός- δεν είναι άλλος…
ΤΑ ΔΥΣΚΟΛΑ Τώρα φτάνουμε στα δύσκολα. Είναι ακριβώς η ώρα. Προσπαθείς να επιστρέψεις σε μια άλλη εποχή διασχίζοντας αχανείς εκτάσεις έχεις έναν περίεργο τρόπο να σκοτώνεις τ΄αχνάρια. Αμίλητος μες…
Αυτός ο χρόνος που φεύγει γεμάτος πόνο, οργή, θλίψη, αγωνία, θάνατο… Αυτός ο χρόνος που φεύγει με τον Διχασμό για σημαία του, τις Γυναικοκτονίες να έχουν σημαδέψει τις εποχές του……