Λίζα Διονυσιάδου: Γράμμα στον ουρανό
Aυτά που δεν σου είπα «Δεν μπορώ να συνεχίσω. Θα συνεχίσω» …
1 Comment
11 Φεβρουαρίου 2023
Γιάννης Κονδυλόπουλος: Η εκταφή του φωτός
Η ΕΚΤΑΦΗ ΤΟΥ ΦΩΤΟΣ «Τρίτη 4 Ιουνίου 1946, μεσημέρι στο Αρχαιολογικό Μουσείο. Ξεθάβουν τώρα – άλλα σε κάσες και άλλα γυμνά κατάσαρκα μέσα στο χώμα – τα αγάλματα. […] Ήταν…
20 Αυγούστου 2022
Ελένη Νανοπούλου: ένα πεζό
ΑΝΟΙΞΗ μ.Χ. Ξεμπέρδεψε εύκολα παρά τις τεχνικές δυσκολίες. Φοβόταν το σκοτάδι που είχε μέσα της. Αλλά είχε αποφασίσει από τότε που το μυαλό της δραπέτευσε κι έμεναν τα χέρια…
26 Φεβρουαρίου 2022
Κώστας Ξ. Γιαννόπουλος: Διπλό πορτραίτο στο νερό, Φλωμπέρ- Κάφκα, η επίδραση. Μέρος Γ’
Ο ΦΛΩΜΠΕΡ ΑΝΑΠΟΛΕΙ Καθώς ανοίγεις τις "Αναμνήσεις ενός Τρελού" και διαβάζεις, περιμένεις από τον συγγραφέα τους ν' αφηγηθεί την ιστορία της ζωής του, αλλά τέτοιο πράγμα δεν έχει ως τώρα.…
29 Ιανουαρίου 2022
Κλεονίκη Δρούγκα: Τρία ποιήματα
Καθένας γυρεύει μια απάντηση Σήκωσα το κεφάλι μου ψηλά και χάζευα το βύθισμα του ήλιου όπως το κάνουν όλοι με λαγνεία λυτή φλερτάρουν τα χρώματα σμίγουν μαζί τους…
31 Ιουλίου 2021
Αναστασία Ν. Μαργέτη : Τρία ποιήματα
ΣΥΜΠΛΗΓΑΔΕΣ Ανάμεσα φόβου και θυμού ναυάγησαν τα πλοία σου. Ύστερα μόνο ο βυθός. Καθρέφτης του κόσμου η θάλασσα. Το φως μια αντανάκλαση. Συνεπώς βρίσκεσαι τρίτος από της Αληθείας.…
22 Απριλίου 2020
Στέλιος Πελασγός: Ποίημα για την έναρξη της κυνηγετικής περιόδου 2019
Για να σκοτώσεις ένα πουλί δεν θες πολλά Αρκεί μια πέτρα, μία ξέστοχη ματιά Αρκεί να μην σ’ αρέσουν τα φτερά Να μην αφήνεις το παιδί σου να πετά …
21 Σεπτεμβρίου 2019
Ευτυχία Αλεξάνδρα Λουκίδου: Ένα ποίημα
Ο μονόλογος της ερχομένης Ανήκω στα φυτά της οικογένειας των εβενοειδών... Ουδέποτε εξαγνίζομαι μονάχα αποξεχνιέμαι σκοντάφτω πριν φανερωθώ και στη σκηνή διά θαλάσσης ανεβαίνω. Ανέγγιχτη και τρυφερή ανεξιλέωτη και παγωμένη…
9 Μαρτίου 2019