Στην όγδοη ποιητική του συλλογή, ο Βασίλης Κουγέας προχωρά ένα βήμα μπροστά τον μοναχικό άνθρωπο, που θεωρεί κριτικά ένα κόσμο που αργοσβήνει, τις αξίες και τα πιστεύω του, αναδεικνύοντας  όσα κατά τη γνώμη του αξίζουν να παραμείνουν στο προσκήνιο. Με συχνά καυστική γλώσσα αρκείται στο ελάχιστο και σημαντικό. Τα σημάδια της απώλειας και της φθοράς επανέρχονται επίμονα μέσα στον χρόνο που διανύεται με ταχύτητα. Με μια σχεδόν μπεκετική γλώσσα ο ποιητής δείχνει τον δρόμο που με ευθύτητα και ειλικρίνεια  επιλέγει. Έξι χρόνια μετά την τελευταία του ποιητική συλλογή Το τρυγόνι δεν ζει πια εδώ & Η ζωή με και χωρίς αγάπη, ο Βασίλης Κουγέας καταθέτει εκ νέου στην ποιητική παραγωγή του τόπου, τη συλλογή με τον τελεσίδικο(;) τίτλο Ποτέ πια, διασκεδάζοντας τη ματαιότητα και το αδιέξοδο.