Σοφία Παράσχου: Το μπαλκόνι με τα κολονάκια
Δέκα χρόνια μόνο έλειψα από το νησί, μα όταν γύρισα όλα είχαν αλλάξει, θαρρείς κι είχε περάσει ένας αιώνας από ‘κείνο το πρωινό που μπήκα στο καράβι με τους γονιούς…
Δέκα χρόνια μόνο έλειψα από το νησί, μα όταν γύρισα όλα είχαν αλλάξει, θαρρείς κι είχε περάσει ένας αιώνας από ‘κείνο το πρωινό που μπήκα στο καράβι με τους γονιούς…
Πριν απ΄ το Πάσχα, σε αλυσίδα καταστημάτων, επωλούντο δώρα για αναδεξιμιούς. Τοποθετούνταν χαμογελαστά σε σακουλίτσες στις οποίες φιγουράριζαν κεριά με υψηλή αισθητική. Κάπου στην άκρη, ικανά να αναφλέξουνε συνδέσεις ανατριχιαστικές,…
Λίγο πριν τελειώσει η μέρα, η ανοιξιάτικη υγρασία απλωνόταν στη μικρή πλατεία. Τα κτίρια γύρω, ψηλές πολυκατοικίες, έκρυβαν τις τελευταίες ακτίνες του ήλιου και οι γωνίες τους έμοιαζαν…
—Μπορούμε ν' αρχίσουμε! Ο επικεφαλής είχε την έκφραση του αποφασισμένου. Όμως καθώς διέγνωσε τον αδιόρατο δισταγμό μου, ρώτησε δήθεν αδιάφορα. —Λείπει κανείς; —Όλοι, ήθελα να φωνάξω, αλλά σήκωσα το κεφάλι…
Στο παλιό κέντρο της σύγχρονης μεγαλούπολης περπατάει αργά, αργά… Όπως άλλοτε. Μέσα από τις παλιές γειτονιές με τα ισόγεια σπίτια και τα δίπατα, με κεραμοσκεπές και ταράτσες, χαγιάτια, αυλές, καμινάδες…
Ο Θόδωρας δούλευε στο σουβλατζίδικο του Βαρτάν στο Μοναστηράκι. Μέρα-νύχτα ιδρωκοπούσε πάνω από τη φωτιά, την τσίκνα και τις μυρωδιές, αλλά ποτέ δεν παραπονιόταν, αντιθέτως του άρεσε. Γιατί έτσι βρισκόταν…
Ελένη «Γεννήθηκα στις αρχές της δεκαετίας του 1880. Δεν γνώρισα μάνα. Πέθανε πάνω στη γέννα, μόλις 15 χρονώ. Ο πατέρας μου χάθηκε λίγο μετά. Πνίγηκε στη θάλασσα της…
Άνθη νεραντζιάς Από το πρωί ανασαίνω χρώμα βαθύ πορτοκαλί και λουλούδια νεραντζιάς . Έτσι περνάω τα γεφύρια της μνήμης , τοξωτά σαν της ψυχής μου τις χορδές που κάθε…
Η νυχτιά σκίστηκε σα χαρτί που κόπηκε βίαια και άτσαλα πετάχτηκε στον κάδο των άχρηστων. Η κραυγή του νεαρού άντρα έσκισε το σκοτάδι, μπήκε στα γειτονικά διαμερίσματα, βομβάρδισε τα ζώντα…
Στον Θανάση Λερούνη Απρίλης και χιόνι. Απρίλης και χιόνι στα βουνά του Αφγανιστάν. Πορεία ανηφορική, σχεδόν κάθετη, ύψη απροσμέτρητα. Δεν έχεις δεχτεί να κάτσεις στο άλογο που σου πρόσφεραν…
Η Γυάλα Ο πατέρας μου ήταν πολύ περήφανος για τα λέπια μου. Κοιτάτε πως ιριδίζουν στο φως, έλεγε στους φίλους του, και με καμάρωνε καθώς κολυμπούσα στη μεγάλη μου…
Κάτω από ένα κουνουπίδι Περπατώντας στους δρόμους των αστικών κέντρων συμβαίνει συχνά να είμαι απορροφημένος στις σκέψεις μου, ενώ φαίνεται σα να χαζεύω. Από μαθητής …