Μένη Πουρνή: ένα ποίημα

ΙΔΙΟΧΕΙΡΟ   Οι σκιές της νύχτας μεγάλωναν τον φόβο έδιναν τροφή και νερό στην απύθμενη δεξαμενή της φαντασίας να βλέπουν όσα υπάρχουν και όσα έκρυβαν στα μύχια του πόθου. Κι…

0 σχόλια

Θοδωρής Πετρόπουλος: Αερικό του έρωτα αχνάρι 

Της θάλασσας ,ακύμαντο τραγούδι των άστρων οδηγός κι αλφαβητάρι μισή φτερούγα φως μισό φεγγάρι κι αερικό  του έρωτα   λουλούδι   Αγέρι τ’ ουρανού , πνοή καθάρια δροσάτο πρωινού κι ορφνό…

0 σχόλια

Βαΐα Τζώρη: Στατικό

Σαν τρόμος κυριακάτικος Λιγόστεψε η μέρα και οι χαρές Ακούς σε τόνο πένθιμο εντός και γύρω γύρω Πόσους γλάρους είδες να γελούν Αυτό το καλοκαίρι; Γέρνει ο σκίνος και διψά…

0 σχόλια

Θοδωρής Σαμαράς: βύθος

ήπαψε-νε και έφυγα-με το βαρκάκι τράβηξα-με στ' ανοιχτά κύμα πήρε-μας τους μακρυά κι έσβηνα σιγά σιγά με τους συντρόφους δίχως παρηγοριά   σβήναμ' ένας ένας έβλεπά-τους σ' ίδια βάρκα μέσα…

0 σχόλια

Μαριανίνα Βεντούρη: Τέσσερα ποιήματα σχεδόν αυθόρμητα

ΜΙΣΟ ΦΙΛΙ   Μισό φιλί, το ρόδι ακέριο αγόρι που μιλάς την ίδια γλώσσα φοράς ακόμα το πουκάμισο που αγκάλιασα; Το μεσιανό κουμπάκι είναι δικό μου   Άκου και τ' όνειρό μου:   Στον βράχο αποσταμένη να ξεφυλλώ καβούρια πληθαίνουν ολοένα ένα με ανεβαίνει περνώ του μια καδένα κρεμάται στον λαιμό.     ΣΑΝΤΑ ΜΑΡΙΝΑ     Στη μια φορά, σ' έναν καιρό στον Ουρανό ή τον Τάρταρο Θα πω να πέσει ο Άνεμος Ν' ανέβει το Φεγγάρι Να βγει απ' την εικόνα της Η Παναγιά η Μαρίνα Να φτάσει ως τα χείλη σου Κι ως σκύβεις να φιλήσει Να την ρωτήσεις να σου πει  …

0 σχόλια

Βάλτερ Πούχνερ: Κύκλοι

12) Kύκλοι ανοίγουν, κύκλοι κλείνουν. Σαν τις εποχές των ιστοριογράφων. Κλείνει το κερδόκαινο, το σπαταλόκαινο, και αρχίζει η τελευταία φάση του ανθρωπόκαινου. Και η τελευταία των ιστοριογράφων.   Κύκλοι κυλούν,…

0 σχόλια

Φάνης Κωστόπουλος: ΠΑΡΙΣΙ

Δυο βήματα είσαι μακριά Από τα γραφικά του καλντερίμια.                         Κι όμως δε λες, δε γράφεις τίποτε γι’ αυτά,                        Μα κι ούτε βρήκες τον καιρό                        Εκεί να περπατήσεις         …

0 σχόλια