Κερύνεια Αφήστε με να μιλήσω για τα σιωπηλά, τ’ αμελημένα, τα παραμελημένα, για τα χαζά και τ’ άμορφα και τα βαθιά, τα ενδότερα, τα ψηλαφητά, τ’ ανομολόγητα, τ’ [ … ]
Κατηγορία: Ποίηση
Αριστούλα Δάλλη: δυο ποιήματα
ΔΙΔΥΜΕΣ . Το χάραμα μουντό κρανίου τόπος για μελλοθάνατους. Κουκουλοφόροι μισαλλόδοξοι εκτελεστές ντυμένοι στα χρώματα του θανάτου με μίσος ακονίζουν μαχαίρια Μα αυτή, μητριαρχική γυναίκα αρχέγονη ουσία του πνεύματος σε [ … ]
Κώστας Μοναστήρας: δυο ποιήματα
ΧΕΡΟΠΟΔΑΡΑ Μεγάλωσαν τα χέρια μου. Τα νεαρά μου πόδια τα σέρνουν στη θάλασσα. Τους ζητιανεύουν, πάλι, το κολύμπι, να τα ταξιδέψουν -με τις απλωτές χεριές τους, κι αυτά να [ … ]
Θανάσης Τριανταφύλλου: Δέκα χαϊκού… και ως μια ενότητα
Γι’ άλλη ποίηση Τ’ ανέφικτου τώρα Πορευόμαστε Αυγή κι αφρός Το κατάρτι του ήλιου Πλέει στο νερό Ονείρων πάθη Αμπέλια και ψαράδες Ποίησης καμβάς Να η θάλασσα [ … ]
Γιάννης Κονδυλόπουλος: τρεις στιγμές
Μετά τις μάσκες: τρεις στιγμές του Ελπήνορα Αυτός Μετά τις μάσκες. Όπως ο πλάτανος στο τέλος του Γενάρη. Αυτός και αυτή Τον άκουγα, μήνες ολόκληρους, [ … ]
Μένη Πουρνή: δυο ποιήματα
1 Ευλογημένο στους αιώνες των αιώνων το όνομά σου! Πράσινο βαθύ, υποτακτικό το βλέμμα σου. Μαλάσσει πόνους και την φυματίωση της ίριδας. Καταπραΰνει την αυτοχειρία του νερού, καθώς γίνεται [ … ]
Δημήτρης Γαβαλάς: ένα ποίημα
ΕΓΩ ΦΕΥΓΩ ΜΕΝΕΙ Ο ΚΗΠΟΣ ΜΟΥ Με τον τρόπο του C. Castaneda Έρχεσαι και χορεύεις στη θανή σου σε τούτη την ακτή στο τέλος της μέρας. [ … ]
Βάλτερ Πούχνερ: ένα ποίημα
TΟ ΒΑΡΟΣ ωριμάζει στη σιωπή όπως και η γλύκα, ο αδήλωτος χρόνος δεν καταγράφεται σε λόγια αλλά βιώνεται με το βάθος της στιγμής που υποδιαιρέσεις δεν γνωρίζει. Στη σιγαλιά [ … ]
Γιωργος Γάββαρης: ένα ποίημα
ΒΥΖΑΝΤΙΝΟΣ ΕΣΠΕΡΙΝΟΣ * ************************************** Ψιθυρίζουν το Κύκνειο άσμα την εποχή των Κομνηνών και των Παλαιολόγων αργότερα. Οι θρόνοι έγιναν καρέκλες απλές με λεπτό αστράγαλο. Βυζάντιο. Μια υπόσταση αδύνατη σκύβει σαν [ … ]
Κωνσταντίνος Κ. Χατούπης: ποιήματα
ΕΡΩΤΕΣ I Ἀπὸ φωτιὰ κι ἀπὸ δροσιά, ὡραῖα ζυμωμένη, μέσα σὲ πέπλο ἄλικο ἀντάμα μου βαδίζει. Σὰν τὸ κρουστάλλινο νερὸ φαντάζει ἡ Ἑλένη ποὺ σκύβω γιὰ νὰ δροσιστῶ καθὼς [ … ]
Βάσω Καρακώστα : ένα ποίημα
ΙΟΥΛΙΟΣ Συνώνυμοι; Αντώνυμοι; Ποιος δίνει ετούτο το ρυθμό στων χαρακτηρισμών τις σωμασκίες; Το χωραφάκι αυτό απέναντι απ’ το παράθυρό μου σφίγγει τα δεμάτια του μες στη χρυσή αγκαλιά του. [ … ]
Θεοδώρα Δέδε: ένα ποίημα
Μια σταγόνα παιδιού… Πάντα, πάντα, πάντα!…. Αναζητώ και τιμώ, πάντα, πάντα, πάντα!… Τη ρίζα τού ανθρώπου… Πάντα, την αναζητώ, την βρίσκω και την τιμώ!… Αυτήν, που θα βλαστήσει και θα [ … ]