Ἄκανθα Ἀσπαλάθων Ἕνα μικρὸ ἀγκάθι, τόσο δὰ ἀπὸ ἀσπάλαθο νὰ βομβάρδιζε τὸ λεῖο μάγουλο τοῦ Βλαδίμηρου ―τόσο δά, δὲν εἴμαστε ἐμεῖς γιὰ καταστροφὲς― ἴσα ποὺ νά ’σταζε λίγο αἷμα γρατσουνιὰ [ … ]
Κατηγορία: Ποίηση
Αναστασία Ν. Μαργέτη: Εξόδιος
Ε Ξ Ο Δ Ι Ο Σ Ξιφολόγχες χαράκωσαν τις μέρες της νεότητάς σου στης Ιστορίας το ναρκοπέδιο· πόλεμος, κατοχή, αντίσταση φυλακή, εξορία στου εμφυλίου το αποτρόπαιο. Εκεί [ … ]
Κατίνα Βλάχου: Σαν τον κισσό
Ποτέ δε μ’ άφησε η ζωή να πλήξω Μου ανοίγει κάθε τόσο μια πληγή και θλίψης κουλουράκι με κερνά στον πρωινό καφέ συχνά πυκνά Σοφία μου δόθηκε από παιδί με [ … ]
Έρμα Βασιλείου: δυο ποιήματα για την Γενοκτονία των Ποντίων
Ένα γεγονός δεν μεγαλώνει έξω από το χώρο που τελέστηκε ένα γεγονός δεν μεγαλώνει με ποίηση δε γίνεται ούτε μύθος ούτε τραγούδι ο Πόντος η Κύπρος δεν είναι μύθος [ … ]
Βασιλική Κοντογιάννη: ΑΛΕΠΟΥ
ΑΛΕΠΟΥ Κειτόταν στη μέση του δρόμου στην άσφαλτο ορεινή αγροτική οδός κλειστές στροφές στην ανηφόρα Τα βουνά στο βάθος υποβλητικά γράφοντας τη δύναμή τους στον ορίζοντα Κι εκείνη [ … ]
Γιώργος Αλεξανδρής: ΑΠΟΔΡΑΣΕΙΣ
Με του Μαρτιού το καλωσόρισμα το γλυκό , το γνέψιμο το πρόσχαρο τ’ Απρίλη και το γέλιο και του Μαγιού τ’ αγκάλιασμα και το φιλί , πήρε ο κόσμος φώτισμα [ … ]
Αντώνης Θ. Παπαδόπουλος: ΠΑΤΡΙΚΟ ΣΠΙΤΙ
ΠΑΤΡΙΚΟ ΣΠΙΤΙ Στη μητέρα μου Είχε δυσκολευτεί ν’ αποφασίσει. Προσπαθούσε να τους πείσει πως είχαν λάθος, πως τίποτα το εγωιστικό δεν έκρυβε η άρνησή του. Κάποτε σταμάτησε να αντιδρά. [ … ]
Βάσω Καρακώστα: ΔΟΝΤΙΑ ΠΥΚΝΑ
Δόντια πυκνά δαγκώνουνε του χταποδάρη ήλιου τα πλοκάμια. Έξω απ΄την τροχιά της γης καυτή η ανάσα φτερουγίζει με τ΄άσπρα της τα πιατικά, προικιά ολάκερο σερβίτσιο. Σε μια καρότσα φορτηγού κορνάρουνε [ … ]
Κλεονίκη Δρούγκα: Μαμά
-Μαμά, μερικά πρωινά όσον κι αν θέλω δεν μπορώ να σου μιλήσω έχω δουλειά στο κόκκινο -Δεν πειράζει, παιδί μου. Είσαι καλά; Παύση -Μαμά, διορθώνω γραπτά καθαρίζω το μπαλκόνι [ … ]
Παρασκευή Μπαράκη: Επι στροφή
Επι στροφή βαθιά πολύ βαθιά στο διάφανο το μπλε ξανά ξανά ξανά το ασφαλές υγρό [ … ]
Φίλιππος Παλατιανός: Δυο ποιήματα
Ειλικρίμα Σε κάποια προαύλια περιπλανιέται κάποιος χτυπάει τις πόρτες των τάξεων όταν τα παιδιά δεν έχουν πάει ακόμη για μάθημα Είναι έξι το πρωί και το σκουπιδιάρικο καθαρίζει [ … ]