Μένη Πουρνή: ένα ποίημα
ΙΔΙΟΧΕΙΡΟ Οι σκιές της νύχτας μεγάλωναν τον φόβο έδιναν τροφή και νερό στην απύθμενη δεξαμενή της φαντασίας να βλέπουν όσα υπάρχουν και όσα έκρυβαν στα μύχια του πόθου. Κι…
ΙΔΙΟΧΕΙΡΟ Οι σκιές της νύχτας μεγάλωναν τον φόβο έδιναν τροφή και νερό στην απύθμενη δεξαμενή της φαντασίας να βλέπουν όσα υπάρχουν και όσα έκρυβαν στα μύχια του πόθου. Κι…
Της θάλασσας ,ακύμαντο τραγούδι των άστρων οδηγός κι αλφαβητάρι μισή φτερούγα φως μισό φεγγάρι κι αερικό του έρωτα λουλούδι Αγέρι τ’ ουρανού , πνοή καθάρια δροσάτο πρωινού κι ορφνό…
Φεύγεις Φεύγεις. Παίρνεις μαζί Σου τη σάρκα και τα νεύρα από το κορμί μου ένα ένα ξεριζώνεις τα σπλάχνα μου δίχως αναισθητικό αποσπάς τις μνήμες τ’ όνομά μου…
Ο καλός θεός Γύρισε τα φύλλα του βιβλίου με τη σκέψη του με το μπαστούνι χτύπησε την αλλαγή της ώρας σταμάτησε τη σκιά ενώ ο ήλιος προχωρούσε έκανε τον…
ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΑΠΑΓΓΕΛΙΑ; Συγκεντρωθήκαμε όλοι εδώ, δηλαδή εγώ κι ο εαυτός μου, τρέμοντας, για ν’ ανοίξουμε της μνήμης τη σπασμένη ομπρέλα. Όχι, βέβαια, πως θα μας σώσει από την…
Σαν τρόμος κυριακάτικος Λιγόστεψε η μέρα και οι χαρές Ακούς σε τόνο πένθιμο εντός και γύρω γύρω Πόσους γλάρους είδες να γελούν Αυτό το καλοκαίρι; Γέρνει ο σκίνος και διψά…
ήπαψε-νε και έφυγα-με το βαρκάκι τράβηξα-με στ' ανοιχτά κύμα πήρε-μας τους μακρυά κι έσβηνα σιγά σιγά με τους συντρόφους δίχως παρηγοριά σβήναμ' ένας ένας έβλεπά-τους σ' ίδια βάρκα μέσα…
Ας αφεθούμε στην ποίηση Ας μας παρασύρει η ροή της στο βάθος των λέξεων Σαν τον Ληθαίο, που αθόρυβα βυθίζει στα νερά του τ’ απομεινάρια της ύλης κάτω απ’ τις…
ΜΙΣΟ ΦΙΛΙ Μισό φιλί, το ρόδι ακέριο αγόρι που μιλάς την ίδια γλώσσα φοράς ακόμα το πουκάμισο που αγκάλιασα; Το μεσιανό κουμπάκι είναι δικό μου Άκου και τ' όνειρό μου: Στον βράχο αποσταμένη να ξεφυλλώ καβούρια πληθαίνουν ολοένα ένα με ανεβαίνει περνώ του μια καδένα κρεμάται στον λαιμό. ΣΑΝΤΑ ΜΑΡΙΝΑ Στη μια φορά, σ' έναν καιρό στον Ουρανό ή τον Τάρταρο Θα πω να πέσει ο Άνεμος Ν' ανέβει το Φεγγάρι Να βγει απ' την εικόνα της Η Παναγιά η Μαρίνα Να φτάσει ως τα χείλη σου Κι ως σκύβεις να φιλήσει Να την ρωτήσεις να σου πει …
12) Kύκλοι ανοίγουν, κύκλοι κλείνουν. Σαν τις εποχές των ιστοριογράφων. Κλείνει το κερδόκαινο, το σπαταλόκαινο, και αρχίζει η τελευταία φάση του ανθρωπόκαινου. Και η τελευταία των ιστοριογράφων. Κύκλοι κυλούν,…
Δυο βήματα είσαι μακριά Από τα γραφικά του καλντερίμια. Κι όμως δε λες, δε γράφεις τίποτε γι’ αυτά, Μα κι ούτε βρήκες τον καιρό Εκεί να περπατήσεις …
Τελευταίως δεν είμαι τόσο ευδιάθετη γι΄ αυτό παίζω παιχνίδια τη σιωπή ντύνω με κείνο το βεραμάν παρεό που κάποτε έλεγες μου πάει και ασάλευτη το σούρουπο στον καθρέφτη του μπάνιου…