(Poetry) Χρειάζεται μεγάλη δόση απελπισίας ανικανοποίησης και απογοήτευσης για να γράψεις μερικά καλά ποιήματα δεν είναι για όλους είτε η γραφή τους ή ακόμη η ανάγνωσή [ … ]
Κατηγορία: ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ
Anna Wickham: Ένα Ποίημα. Μετάφραση: Νίκος Παπάνας
ΕΡΩΤΙΚΟ ΓΡΑΜΜΑ Μου έδωσες κάποιο αρσενικό χαρακτηριστικό, ενώ εγώ σου έδωσα κάποια δικά μου. Είσ’ ο πατέρας της δράσης μου, ενώ εγώ σου έδωσα νέο θάρρος. Ίσως ολοκληρωνόμαστε με [ … ]
Αλεξάνδρα Ζερβού: ένα ποίημα
Κλάδος ελαίας* Τόσες δεκαετίες, να φυλάς ένα κλαδί ελιάς στις στάχτες, μήπως τυφλώσεις το κακό, ή και το καλοπιάσεις και το ταξίδι σου συνεχιστεί. Ίσως φυτέψεις, τώρα, το [ … ]
Κλεονίκη Δρούγκα: ένα ποίημα
αυτοί καλά· εμείς; Όλα ξεκίνησαν από ένα κόκκινο αρράγιστο νόστιμο μήλο το ΄δωσε η Χιονάτη σε μια Σταχτοπούτα ξυπόλητη έτρεξε στον χορτοφάγο λύκο κείνη την ώρα έπαιζε με [ … ]
Ελένη Κουρή: τέσσερα ποιήματα
Κατά τις γραφές της ανήκε ένα μερίδιο απ’το σώμα και κάτι απ’το αίμα του Κυρίου Στα στρατόπεδα έτυχε να επικαλούνται τ ‘όνομα της νύχτες άγρυπνες δίχως φρουρές στα Δέλτα [ … ]
Αρχοντούλα Διαβάτη: δυο ποιήματα
ΦΥΛΑΚΑΣ ΑΓΓΕΛΟΣ Όσο ζούσες μαζί μας Έκρυβες με τις πλάτες σου Το οχληρό τοπίο Τα κακώς κείμενα όλα Και τον θάνατό μας Που πηγαινοέρχεται τώρα Ξεθαρρεμένος Κοιτώντας μας [ … ]
Μαρίζα Κούτσουπα: ένα ποίημα
Ενσταντανέ και δεν μου λες αγάπη, πού ήσουν όταν ήρθε η Έμιλι Φλίντστοουν στην Αθήνα; είχα πάει με το κρού στο κέντρο για ποτά χάνι! αχ ζηλεύω! και για [ … ]
Αγγελική Στεφανίδου: Ένα ποίημα
Σύγχρονο παραμύθι Πρίγκιπες πουθενά μας ξέμειναν τα ξίφη πεντάμορφες περίσσιες με γέλιο μορφασμό και παγωμένο βλέμμα Σαν δράκοντες κοιμόμαστε με μάτια ανοιχτά Όταν ξυπνάμε τα σφαλάμε με μάνταλο [ … ]
ΑΘΗΝΑΙΟΥ “Δειπνοσοφιστές” Β 37 b-e. Μετάφραση Γεωργία Παπαδάκη
(Ένα μεθύσι που άφησε εποχή ⸺ για να γελάσουμε και λίγο με τους αρχαίους) Ο Τίμαιος ο Ταυρομενίτης1 λέει ότι στον Ακράγαντα2 ένα σπίτι ονομάζεται τριήρης για τον εξής λόγο: [ … ]
Αριστούλα Δάλλη: δυο ποιήματα
Το τελευταίο ταξίδι Τρέχει το τρένο στις σιδερένιες ράγες, τις πληγές του κρύβει στο ρυθμό μιας επανάληψης, χωρίς σταματημό. Τικ, τακ τοκ, –τικ, τακ, τοκ κι ο ήχος χάνεται [ … ]
Βάσω Καρακώστα: ένα ποίημα
ΛΕΥΚΟΣ ΘΟΡΥΒΟΣ Τ’ αυτί μου ακουμπά στου νερού το λευκό θόρυβο. Στης σκέψης το λευκό καλπασμό ‘’Τρέχει- τρέχει το νερό’’ ‘’Πάρε με στα κύματά σου στα στριφογυρίσματά σου’’ Μεγάλε [ … ]
Τασούλα Καραγεωργίου: ένα ποίημα
ΟΤΑΝ ΘΥΜΩΝΕΙ Η ΣΑΠΦΩ σκιδναμὲνας ἐν στήθεσιν ὄργας μαψυλάκαν γλῶσσαν πεφύλαχθαι «ὅταν ἡ ὀργὴ τὰ στήθη σου ταράζει, ἀπὸ τὴ γλώσσα, ποὺ σὰν σκύλος ὑλακτεῖ, φυλάξου.» [ … ]