Κλάδος ελαίας*                                           Τόσες δεκαετίες, να φυλάς  ένα κλαδί ελιάς στις στάχτες, μήπως τυφλώσεις το κακό, ή και το καλοπιάσεις και το ταξίδι σου συνεχιστεί.   Ίσως φυτέψεις, τώρα,  το [ … ]

αυτοί καλά· εμείς;     Όλα ξεκίνησαν από ένα κόκκινο αρράγιστο νόστιμο μήλο το ΄δωσε η Χιονάτη σε μια Σταχτοπούτα ξυπόλητη έτρεξε στον χορτοφάγο λύκο κείνη την ώρα έπαιζε με [ … ]

Κατά τις γραφές   της ανήκε ένα μερίδιο απ’το σώμα και κάτι απ’το αίμα του Κυρίου Στα στρατόπεδα έτυχε να επικαλούνται τ ‘όνομα της νύχτες άγρυπνες δίχως φρουρές στα Δέλτα [ … ]

 ΦΥΛΑΚΑΣ ΑΓΓΕΛΟΣ   Όσο ζούσες μαζί μας Έκρυβες με τις πλάτες σου Το οχληρό τοπίο Τα κακώς κείμενα όλα Και τον θάνατό μας   Που πηγαινοέρχεται τώρα Ξεθαρρεμένος Κοιτώντας μας [ … ]

Ενσταντανέ   και δεν μου λες αγάπη, πού ήσουν όταν ήρθε η Έμιλι Φλίντστοουν στην Αθήνα;  είχα πάει με το κρού στο κέντρο για ποτά χάνι! αχ ζηλεύω! και για [ … ]

Σύγχρονο παραμύθι   Πρίγκιπες  πουθενά μας  ξέμειναν τα ξίφη πεντάμορφες  περίσσιες με γέλιο μορφασμό και παγωμένο βλέμμα   Σαν δράκοντες κοιμόμαστε  με μάτια ανοιχτά Όταν ξυπνάμε τα σφαλάμε με μάνταλο [ … ]

Το τελευταίο ταξίδι   Τρέχει το τρένο στις σιδερένιες ράγες, τις πληγές του κρύβει στο ρυθμό μιας επανάληψης, χωρίς σταματημό. Τικ, τακ τοκ, –τικ, τακ, τοκ κι ο ήχος χάνεται [ … ]

ΛΕΥΚΟΣ ΘΟΡΥΒΟΣ   Τ’ αυτί μου ακουμπά στου νερού το λευκό θόρυβο. Στης σκέψης το λευκό καλπασμό ‘’Τρέχει- τρέχει το νερό’’ ‘’Πάρε με στα κύματά σου στα στριφογυρίσματά σου’’ Μεγάλε [ … ]

   ΟΤΑΝ ΘΥΜΩΝΕΙ Η ΣΑΠΦΩ   σκιδναμὲνας ἐν στήθεσιν ὄργας μαψυλάκαν γλῶσσαν πεφύλαχθαι   «ὅταν ἡ ὀργὴ τὰ στήθη σου ταράζει, ἀπὸ τὴ γλώσσα, ποὺ σὰν σκύλος ὑλακτεῖ, φυλάξου.»   [ … ]