Ο Γιοσίντα Κένκο (1283-1350 μ.Χ.) ήταν αξιωματικός της φρουράς το παλάτι του αυτοκράτορα της Ιαπωνίας. Στα πενήντα του χρόνια περίπου αποσύρθηκε από τη δημόσια ζωή για να γίνει βουδιστής μοναχός και στη συνέχεια ερημίτης

Έγραψε ποίηση, αλλά το σπουδαιότερο έργο του και ένα από τα πιο μελετημένα παγκοσμίως δημιουργήματά της γιαπωνέζικης λογοτεχνίας είναι “Τα Δοκίμια της Αδράνειας”. Γράφτηκαν στο στυλ “ζουιχίτσου” (“ακολουθώ το πινέλο”) – ένα είδος γραφής που επέτρεπε στον συγγραφέα να μεταπηδάει από το ένα θέμα στο άλλο, καθοδηγούμενος μόνο από τη ροή των σκέψεών του.

Το εν λόγω αριστούργημα αποτελεί όχι απλώς μια γλαφυρή και διεισδυτική ματιά στην άγνωστη (σχεδόν παραμυθένια για τα μάτια του Δυτικού ανθρώπου) εποχή του, αλλά, κυρίως, μια στοχαστική αποτίμηση της επίγειας πορείας του ανθρώπου, μια ιχνηλασία του νοήματος.

Ο βουδισμός εδώ δεν είναι άσκηση και καταβύθιση στα εσώτερα, αλλά μια (έστω εξ αποστάσεως) ενσωμάτωση στην πραγματικότητα, ένας διαπιστωτικός αλλά και κριτικός μετεωρισμός, εντός όμως του κόσμου.

Για τον Γιοσίντα Κένκο η ‘αδράνεια’ δεν είναι ‘απραξία’, ‘ακινησία’, ‘στασιμότητα’. Είναι περισσότερο ‘ευγενική μη συμμετοχή’ και ταυτόχρονα φιλοσοφική και αισθητική αναζήτηση κάποιων άξιων σταθερών μέσα στη ρευστή παροδικότητα των πάντων – του ανθρώπου, της κοινωνικής τάξης, της φύσης.

Μόλις κυκλοφόρησαν από τις εκδόσεις “Bibliotheque” και σε δική μου μετάφραση “Τα Δοκίμια της Αδράνειας” του Γιοσίντα Κένκο. Είναι το τρίτο βιβλίο από την εξαιρετική λογοτεχνική παράδοση της Ιαπωνίας που έχω τη χαρά να προτείνω στο ελληνικό αναγνωστικό κοινό τον τελευταίο ενάμιση χρόνο.

Αναζητήστε το! Θα σας γοητεύσει η σοφία και η καλαισθησία του!

Πάνος Σταθόγιαννης