You are currently viewing Ελένη Κουρή: τέσσερα ποιήματα

Ελένη Κουρή: τέσσερα ποιήματα

Κατά τις γραφές

 

της ανήκε ένα μερίδιο απ’το σώμα
και κάτι απ’το αίμα του Κυρίου

Στα στρατόπεδα έτυχε να επικαλούνται
τ ‘όνομα της νύχτες άγρυπνες δίχως φρουρές στα Δέλτα και στα Οροπέδια

Συνεχώς την παρακαλούσαν

Υπέρ των φτωχών
Υπέρ των ναυαγισμένων
και προς των σπλάχνων την ίαση

 

 

 Θα χιόνιζε

 

Το λικέρ θα πάγωνε κι άλλο
Τα μήλα και τα ρόδια θα έπεφταν στη γη
Θα γινόταν ο γνώριμος χειμώνας της πάχνης του Παγγαίου και του Στρυμόνα
εκείνος ο μουδιασμένος χειμώνας της Κερκίνης με τους αγριοπελεκάνους πάνω στις ξύλινες κεραίες και τα βουβάλια του νερού με χνώτα άζευτα και λασπωμένα

Με φώναζες όρος Μπέλες

Μου είχες πει πως το χώμα θα το βύθιζε ως το πρωί τρεις ίντσες χιόνι και να τ ‘ονειρευτώ και πως σίγουρα θα γίνει έτσι γιατί το είπες εσύ και γιατί έβλεπες πάνω απ’τα βουνά σημάδια του χιονιά

Μου υποσχέθηκες πως δεν θα πέθαινες ποτέ μόνο πως θα έφευγες για λίγο κάθε πρωί σε ξαφνικό πέταγμα όπως το μαυροπούλι πάνω σε παγωμένο σύννεφο
σε μια αέναη τροχιά κυκλωμένη από δέντρα καστανιάς και ποτάμια του Βορρά

 

 

Διαμέρισμα

 

κάτω από το σώμα της
δεν είναι μόνο σεντόνια
είναι κι η ανωνυμία της πόλης
Σκέφτηκε πως ίσως και να στοιχίζει κάτι λιγότερο από την λάμπα αντίκα
που κοσμεί το κομοδίνο ίσως

Δεν φορούσε το μπλουζάκι της Πέμπτης
και το μπλουζάκι της Παρασκευής
που από λάθος φόρεσε το πρωί
δεν την βοηθούσε στην σωστή αναπνοή
Αποκοιμιόταν απο την κούραση
πάνω στα καθίσματα του τρένου

Έζησε μια απαλλοτρίωση τα χαράματα
Πέρασε από την ιδιωτική πρωτοβουλία της κρεβατοκάμαρας στο δημόσιο βίο απνευστί και μετατράπηκε ξάφνου
σε ένα εκθαμβωτικό city sight

 

 

Τα απολεσθέντα

 

Τις νύχτες σφραγίζω την πόρτα εισόδου και τίποτα δεν εισβάλλει στη τύχη

Είμαι εγώ τα έπιπλα και η γάτα μου

Γκρίζα γάτα με γραμμές οριζόντιες ακολουθά τη σκιά μιας απουσίας
που πότε την αισθάνομαι να ξαπλώνει δίπλα μου μερικές φορές να τρώει από το φαγητό μου κι άλλοτε να κάνει μπάνιο με τα ίδια μου τα χέρια

Όμως εγώ όταν νιώθω λύπη
δεν μπορώ να μπω στο νερό
φαντάζομαι το ίδιο νιώθει και η γάτα μου
νιώθει συχνά λύπη γι’ αυτό αποφεύγει
το νερό και γλύφει μόνη της το σώμα

 

 

 

 

Η Ελένη  Κουρή είναι απόφοιτη του 2ου Λυκείου Κέρκυρας και Πτυχιούχος του τμήματος Προσχολικής Αγωγής και ημερήσιας φροντίδας παιδιών με ειδικές ανάγκες ΙΕΚ Θέρμης, Θεσσαλονίκη 2006

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Αφήστε μια απάντηση

Αυτός ο ιστότοπος χρησιμοποιεί το Akismet για να μειώσει τα ανεπιθύμητα σχόλια. Μάθετε πώς υφίστανται επεξεργασία τα δεδομένα των σχολίων σας.