ΞΩΜΑΧΟΣ

Τα βήματα με φέρνουν στα γνωστά χώματα

Εκεί που τα φύτρα γίνονται καρπός

Χρυσό στάρι τον Ιούνη

Σταφύλια κεχριμπάρι τον Αύγουστο

Κόκκινα μήλα τον Σεπτέμβρη

Την κάθε αυγή αγριολούλουδα.

Εκεί που οι σβώλοι κρύβουν ανάσες μυρμηγκιών

Και τυφλοί  γαιοσκώληκες

Ανοίγουν ακούραστοι λαγούμια.

Στον ώμο κουβαλώ αξίνα

Δική μου λατρεμένη πένα

Στο κέντημα της γης.

Το δικό μου αλφαβητάρι

Αδρές ζωγραφιές έχει στα χέρια μου

Κοίτα ρόζους λόφους

Και ρυάκια ρυτίδες στο μέτωπο

Η πρωινή πάχνη άφησε δροσιά

Ως τη δύση έχουμε ώρες.