Μια ποιητική ιστορία σαράντα ετών.

Μια αφηγηματική σύνθεση με αδημοσίευτα, αλλά και δημοσιευμένα ποιήματα σε νέα γραφή, ενωμένα ή διαλυμένα, μέσα στη νέα μορφή.

Οι τίτλοι έχουν την ιστορία τους, τα ποιήματα μιαν άλλη, οι ενότητες, η φωνή, η σιωπή, η σκηνή, οι πρόβες, η αυλαία που ανοίγει και κλείνει, ο χρόνος που τα διατρέχει, η ιστορία του, ο Λόγος∙ και εντέλει η ποίηση.

Στο δέκατο έβδομο βιβλίο της Μαρίας Κούρση, με τίτλο ΕΞΟΔΙΟΣ ΑΕΡΑΣ

Οι ιστορίες μου δεν έχουν πια τέλος

Οι ιστορίες μου δεν έχουν πια ιστορία

Είναι ένας άνθρωπος αφηρημένος

Την ώρα μιας γιορτής

Οι ιστορίες μου

«Η εικονοποιία της Μαρίας Κούρση, σε αχνούς τόνους, προτιμά για φόντο το ορισμένο πλαίσιο του δωματίου, το φευγαλέο πέρασμα από την πόλη και τους δρόμους της, τα χαρακτηριστικά σημεία των εποχών, ενώ κάποτε οι λέξεις εισβάλλουν στο κάδρο, αφού κι αυτές στην ποίηση της Κούρση έχουν υπόσταση και μοίρα σωματική.

Εν συνόλω όμως κυριαρχεί η ανθρώπινη φιγούρα, μέτρο των πραγμάτων και έδρα του βλέμματος, και δι’ αυτής η εικόνα ενσωματώνει μια κίνηση αργή, που την εγγράφει τμηματικά, διευρύνοντας την έκταση του ποιήματος, τον χώρο που μέσα του κινείται.

Ο μοναδικός, συνθετικός μινιμαλισμός της Μαρίας Κούρση, κατοχυρώνει την ιδιαιτερότητα της φωνής της, μέσα στο σύγχρονο ποιητικό γίγνεσθαι»

Κώστας Βούλγαρης, Η δικιά μας Ελένη.

Ψηφίδες και πρόσωπα της σύγχρονης ποίησης, Εκδοτική Αθηνών