Aγγελοκρούσματα

Αέρας ήσουνα

που βρήκες ανοιχτή καρδιά

 και φύσηξες

Αέρας και σεισμός 

 γέλιο και κλάμα απ’ τον παράδεισο

Κι άρχισαν να ηχούν τα κουδουνάκια των αγγέλων

πού βλέπουν  έκπληκτοι το θαύμα

Κουνήθηκαν οι βάρκες στο γιαλό

και τα ηλεκτροφόρα σύρματα

και τα πουλιά στα δέντρα

Μα όπως ήρθες έφυγες

Κι έμεινα να κοιτώ

το σύμπαν να χορεύει

σαν πολυέλαιος κεντρικός

 την ώρα της Ανάστασης

Η διάρκεια της ταλάντωσης πάντα ανάλογη

με την ισχύ του θαύματος

Το ασύλληπτο

Απ’ του αλαφροΐσκιωτου τη μοίρα προσπαθώ να ησυχάσω

Πάλι τα ίδια λέω

Τί μεταμέλειες περιττές

που λέει κι ο Αλεξανδρινός.

Σε μια ζωή ασφαλή και καθώς πρέπει

ψυχή μου τί τα θες τα πέρα δώθε μες στις αυλές του φεγγαριού;

Ο ουρανός ρίχνει βροχή

Μα η λάβα του Θεού δεν σβήνει

Ψυχή μου περπατάς αλλού

Κλείστο το επιτέλους το παράθυρο

στη θέα του παραδείσου

Πήλινα πόδια, γήινη θωριά

Πώς να κρατήσεις το ασύλληπτο…