Ο ΠΟΙΗΤΗΣ

      Ἀνάμεσα σέ σύνεργα καί ὑλικά –μολύβια,

      πλῆκτρα καί χαρτιά, λέξεις, ἀνάγκες καί ὁράματα-

      συναρμολογεῖ μέ ἐπιμονή ὁ ποιητής τήν μοναξιά,

      γιά νά τήν ἀποικήσουν τά γραπτά του.

      Στά χέρια του τά βαλς τοῦ νοῦ καί τοῦ οὐρανοῦ

     καί στό χαρτί μελίσσια ἐλεύθερα

     σάν  σέ θυμάρια νά βουίζουν.

     Σωπαίνει κι ἀφουγκράζεται, ψάχνει γιά

     μυστικά περάσματα, ἡδονικά περιπλανᾶται

     μόνος σέ ἀτραπούς, σέ ξέφωτα δύσκολα βγαίνει.

     Κεντάει  εἰκόνες,  πρόσωπα ἀπουσίας ὑποδέχεται.

     Μύστης αὐτός,  δρομέας  ἀντοχῆς 

     ἀστεφάνωτος, ἀφοῦ ποτέ δέν τερματίζει.

   Ὁ ποιητής συναρμολογεῖ μέ ὑπομονή τή μοναξιά

    του, μά ὅσο γράφει κι ἱστορεῖ ποτέ δέν εἶναι μόνος.

ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ  ΣΗΜΕΙΩΜΑ

      Ἡ Χρύσα Ἀλεξοπούλου κατάγεται ἀπό τήν Ἀμαλιάδα. Σπούδασε Φιλολογία στό Πανεπιστήμιο Ἀθηνῶν, παρακολούθησε  μεταπτυχιακές σπουδές στή Γερμανία (Wolfgang Goethe Universitaet, Frankfurt) καί εἶναι ἀριστοῦχος διδάκτωρ τῆς Φιλοσοφικῆς Σχολῆς τοῦ Παν/μίου Ἀθηνῶν. Ὑπηρέτησε στή Β/θμια Ἐκπαίδευση ὡς  καθηγήτρια καί Σχολ. Σύμβουλος στήν Ἀνατ. Ἀττική. Δίδαξε στή Γ/βάθμια Ἐκπαίδευση  στήν Ἑλλάδα, Ἀρχαῖο Δράμα στό Ε.Α.Π., καί στή Γερμανία, Ἑλληνική Γλώσσα καί Πολιτισμό. Ἔχει ἐκδώσει τή διατριβή της, βιβλία γιά τήν Ἀρχαϊκή Λυρική Ποίηση ( Από τον ανατρεπτικό Αρχίλοχο στον λυρικό αφηγητή Βακχυλίδη),  γιά τον Ευριπίδη (Γυναικεία δράση στον Ευριπίδη: εκδίκηση κι επιβολή, Μήδεια, Φαίδρα, Εκάβη) (Ευριπίδης: ο ποιητής του πάθους και των παθημάτων), μετάφραση ἐπιλεγμένων ἀποσπασμάτων τῶν Γερμανῶν ποιητῶν Χάινε, Μέρικε και Αννέτ Φον Ντρόστε-Χίλσχοφ, μελέτες γιά  ποικίλα φιλολογικά θέματα δημοσιευμένες σε φιλολογικά περιοδικά και σε συλλογικούς τόμους καί πέντε ποιητικές συλλογές:

1. Βορείως του Νότου, ἐκδ. Γαβριηλίδη, Ἀθήνα 2005.

2. 30 και 1 Νυχτερινές Άντανακλάσεις, ἐκδ. Ηριδανός, Ἀθήνα 2008

3. Τόπος Ένδον, ἐκδ. Ηριδανός, Ἀθήνα 2012.

4. Φάος/Φως, ἐκδ. Γαβριηλίδης, Ἀθήνα 2015

5. Πορεῖες κατάδυσης, εκδ. Περισπωμένη, Ἀθήνα 2020.

Σοφία Τριανταφυλλίδου

ΕΙΜΑΙ ΓΥΝΑΙΚΑ

Είμαι το γάλα
στα χείλη
του  βρέφους.
Είμαι το αλάτι
που τσούζει
τα μάτια σου,
όταν σ’ αρνούμαι.
Είμαι το φώς
στο  βλέμμα σου,
όταν σου γνέφω.
Είμαι  πεταλούδα,
μα  γρήγορα
πάλι κάμπια
θα γεννώ.
Είμαι άνθρωπος
που το μόνο σφάλμα
στην λέξη μου,
είναι το άρθρο της,
που σαν σκιά
με καταπίνει.
Είμαι αυτή,
που επειδή
δεν είμαι αυτός,
πάντα πίσω μένω.
Φύση  όμως θηλυκιά
παντοδύναμη,
που  ίσως μια μέρα
φρικτά εκδικηθεί.