Ομοιοτροπίες

Τ’ αγάλματα απέχουν απ’ την κίνηση

το φιλί απ’ τα κορμιά

τα αισθήματα απ’ το χρήμα

η άφεση απ’ τα σφάλματα —

Εσύ από ’μένα;

Οικογενειακοί άθλοι [Übermensch*]

στον γιο μου

«Αυτό θέλω! Αυτό!»,

ωρυόταν ο μικρός μου·

«Το ψηλό χάδι

που δε φτάνω»

«Μα δεν μπορώ»,

απολογήθηκα-

«Τι εννοείς;», με κοίταξε·

«Ο μπαμπάς δεν είναι

υπεράνθρωπος;»

*«Der Mensch ist ein Seil, geknüpft zwischen Thier

und Übermensch, — ein Seil über einem Abgrunde.»

1. Nietzsche, Also sprach Zarathustra. Ein Buch für Alle und Keinen: 12

«“ἄνθρωπον”, φησί, “ζητῶ.”»

Διογένης ὁ Λαέρτιος,

Βίοι καὶ γνῶμαι τῶν ἐν φιλοσοφίᾳ εὐδοκιμησάντων, ΣΤ΄: 46-47

Το φανάρι του Διογένη

Συγχώρεσέ μου την άγνοια·

Όσο πυκνώνω γωνίες

στα τετράγωνά σου,

τόσο πυρώνουν τα καρφιά

στο πτώμα του κόσμου

(Βυζαίνεις την εξάρτηση-

και ’γώ το θαύμα)

Neverland

Δεν τολμάμε

να βγούμε από τα σπίτια μας·

μη συναντήσουμε Θεό,

και δε μας μοιάζει-

Ο Γιώργος Α. Μουτσινάς σπούδασε παιδαγωγικά και πραγματοποίησε μεταπτυχιακές σπουδές στην Ειδική (Ενιαία) Εκπαίδευση και στην Εκπαίδευση για την Αειφορία και το Περιβάλλον. Από το 2014, εργάζεται ως δάσκαλος στη δημόσια εκπαίδευση. Επιστημονικά και λογοτεχνικά κείμενά του έχουν δημοσιευθεί σε έντυπα και ηλεκτρονικά περιοδικά, και έχουν περιληφθεί σε συλλογικές εκδόσεις. Έργα του: Ossimoro, εκδ. Αρινόη (Μαρούσι Αττικής, 2019), Η Λίδα, η Χρυσαλλίδα: Μια πεταλούδα για τόσο… λίγο!, εκδ. Ηδύφωνο (Αίγιο, 2020).