«Ιαχές» του Ταξιάρχη Δεληγιάννη και του Βασίλη Τσιουβάρα με τον Χρήστο Στέργιογλου και με τον Αλέξανδρο Δράκο Κτιστάκη στο Μικρό Αρχαίο Θέατρο τής Παλαιάς Επιδαύρου, που ξαναβρίσκει την αλλοτινή του πρωταρχική αίγλη και δικαιώνει την ύπαρξή του στα μάτια τού ψαγμένου, ανήσυχου φιλοθεάμονος πνευματικού κοινού.

Συστηματική έρευνα, εμβριθεστάτη μελέτη, οργανωμένη συνδημιουργική εργασία, λελογισμένη παραγωγικότητα, ορθολογική δουλειά και πάλι ακάματη δουλειά προϋποθέτει κάθε «πολιτιστική βιομηχανία» (κατά τον ορισμό τής Unesco) που σέβεται τον εαυτό της και δεν κατασπαταλά τους φυσικούς, υλικούς και ανθρώπινους πόρους της.

Φέτος, ήδη με τις δύο πρώτες παραγωγές ειδικά σχεδιασμένες για την Μικρή Επίδαυρο (όπως καθιερώθηκε να λέγεται, αν και είναι αρχαιοτέρα τής άλλης), φαίνεται πως άρχισε να δικαιώνεται ο συνειδητώς κι ευσυνειδήτως εκφερόμενος και γραφόμενος κριτικός λόγος που κατακεραύνωσε στο παρελθόν ακρότητες, αμετροέπειες, στείρες επιδειξιομανίες, ανύπαρκτους πειραματισμούς, παρωχημένες δήθεν «πρωτοπορίες» και άλλα διανοουμενίστικα φαινόμενα, κοινά από προγενέστερα στρώματα τού πανευρωπαϊκού πολιτισμού μας, όταν ο μεγάλος Μολιέρος έφτανε να καυτηριάζει δια του απονενοημένου έργου του, «Ταρτούφους», σοφολογιότατους και δοκησισόφους γενικώς…

Φαίνεται λοιπόν πως κάτι γίνεται, κάτι διορθώνεται, κάτι εξελίσσεται… Ακόμα κι η υποσημείωση «Η παράσταση περιέχει γυμνό» καταδεικνύει χρηστά συναλλακτικά ήθη και συμμόρφωση με την κείμενη αγορανομική Νομοθεσία.

Όταν θα πάψει η καθ’ έξιν, η κατά συρροήν και κατ’ επανάληψιν πλαστοπροσωπία να διαβάζουμε ως συγγραφέα Σοφοκλή-Αισχύλο-Ευριπίδη και να πηγαίνουμε να παρακολουθούμε ενεοί διάφορα σύγχρονα δραματίδια που μας αφήνουν παγερώς αδιάφορους/αδιάφορες/αδιάφορα, εάν δεν μας εκνευρίζουν κιόλας… τότε και μόνον τότε θα νιώσουμε ότι μας σέβονται ως συνδημιουργικούς «επαρκείς θεατές»-αναγνώστες και παραγωγικότατες πνευματικές οντότητες. Μέχρι τότε θα αναφωνούμε «το μη χείρον βέλτιστον» και θα χειροκροτούμε μανιασμένα στο κάθε επίτευγμα που προδίδει έντιμη, συστηματική, πολύχρονη έρευνα-μελέτη-συνεργασία…

Έτσι λοιπόν και σε αυτή την τόσο διαφορετική μουσική παράσταση με τον παραπειστικώς δυσοίωνο τίτλο «Ιαχές», ακούσαμε από τα αρχαία επιφωνήματα μέχρι σύγχρονα λαοφιλή λαϊκά και έντεχνα τραγούδια, μοιρολόγια, οιμωγές, αναστεναγμούς (δίχως αναστενάρια) και θαυμάσαμε τους οικονομημένους φωτισμούς αλλά όχι και τις πάντα προσεγμένες κραυγές που σώζονταν χάρη στους επί σκηνής μουσικούς.

Ικανή τε και αναγκαία συνθήκη για να επιτύχει ένα τέτοιο πείραμα είναι το μέτρο, ο επί σκηνής κι επί … podium μαέστρος.

Οπότε, πάλι καλά, όλα όμορφα.

Σοφή η (ελαχίστη τε και μεγίστη) ωριαία διάρκεια.

Ο κάθε χώρος επιβάλλει τον ανάλογο χρόνο του.

Δρ Κωνσταντίνος Μπούρας, https://konstantinosbouras.gr ποιητής, θεατρολόγος, μεταφρασεολόγος και κριτικός

Info:

https://aefestival.gr/festival_events/iaches/

Χρήστος Στέργιογλου – Αλέξανδρος Δράκος Κτιστάκης

Ιαχές

του Ταξιάρχη Δεληγιάννη και του Βασίλη Τσιουβάρα.

Πώς θα μπορούσε άραγε να ηχήσει μουσική από τη σκέψη του πρόσφυγα τη σκέψη του αιχμάλωτου τη σκέψη του ανθρώπου σαν κατάντησε κι αυτός πραμάτεια, όπως γράφει ο Σεφέρης στον «Τελευταίο σταθμό»· από τον θρήνο της Εκάβης που πάει να γίνει σκλάβα μετά την άλωση της Τροίας στις Τρωάδες του Ευριπίδη· από τον πόνο των ανθρώπων που έχουν βιώσει τη σκλαβιά σε όλη τους τη ζωή;

Ερωτήματα σαν αυτό αποτέλεσαν οδηγό σε μια σύνθετη έρευνα που επιχειρεί να οδηγήσει την αρχαία και νεότερη ποίηση και τη μουσική σε νέα, αχαρτογράφητα μονοπάτια, με απώτερο στόχο να δημιουργηθεί ένα ενιαίο μουσικό έργο που ασχολείται με διαχρονικά και πανανθρώπινα ζητήματα.

Οι Ιαχές είναι μια παράσταση που, με άξονα τη σκλαβιά, τον ξεριζωμό και τη μετανάστευση ανά τους αιώνες, διερευνά τα σημεία τομής και την οργανική συγγένεια ανάμεσα στην ποίηση, το Αρχαίο Δράμα και το μέλος, τη μουσική.

Αποσπάσματα από αρχαίες τραγωδίες, στίχοι από τη δημοτική και νεότερη ελληνική και παγκόσμια ποίηση και πρωτότυπα κείμενα συνενώνονται και ενσωματώνονται σ’ ένα πρωτότυπο μουσικό έργο σε σύνθεση του Αλέξανδρου Δράκου Κτιστάκη. Το έργο ερμηνεύει το Alex Drakos Quartet, σε μια επί σκηνής μουσική συνομιλία με χαρισματικούς ερμηνευτές τον Χρήστο Στέργιογλου, που σκηνοθετεί την παράσταση, και τον λυρικό τραγουδιστή Γιώργο Ιατρού.

Η παράσταση περιέχει γυμνό.

https://aefestival.gr/festival_events/iaches/

Σκηνοθεσία Χρήστος Στέργιογλου

Μουσική σύνθεση Αλέξανδρος Δράκος Κτιστάκης

Δραματουργική επεξεργασία Ταξιάρχης Δεληγιάννης, Βασίλης Τσιουβάρας

Ερμηνευτές Χρήστος Στέργιογλου ερμηνεία, τραγούδι, Γιώργος Ιατρού τραγούδι

Ζωντανή ερμηνεία της μουσικής Αλέξανδρος Δράκος Κτιστάκης κρουστά, electronics, keyboards, Γιάννης Παπαδόπουλος πιάνο, Γιώργος Γεωργιάδης μπάσο, Δημήτρης Τσάκας σαξόφωνο

Σύμβουλος δραματουργίας Ελένη Σπετσιώτη

Επιμέλεια κίνησης Ζωή Χατζηαντωνίου

Σκηνικά – Κοστούμια Ιωάννα Τσάμη

Φωτισμοί Ελίζα Αλεξανδροπούλου

Ηχοληψία Νίκος Κόλλιας

Βοηθοί σκηνοθέτη Ταξιάρχης Δεληγιάννης, Βασίλης Τσιουβάρας

Βοηθοί ενδυματολόγου Μαρία Αλεξάνδρου, Δήμητρα Σταυρίδου

Οργάνωση παραγωγής Χριστίνα Παπαδάκη

Εκτέλεση παραγωγής Apparat Athen / Νικόλας Χανακούλας.