Απίστευτη σπατάλη υλικών και ανθρώπινων πόρων.
Κοινοτοπίες, στερεότυπα, φλυαρία, συγγραφική αμηχανία ομολογουμένη (αλλά μη δικαιωμένη εν τέλει)…
«Αφού δεν έχεις κάτι να πεις, γιατί ταλαιπωρείς τις λέξεις;» (από σύνθημα γραμμένο σε τοίχο γηπέδου τής Έδεσσας.
Μήτε ως εκλαϊκευμένη φιλοσοφία δεν λειτουργεί αυτό το εντυπωσιακό ως προς την όψιν θέαμα-ακρόαμα.
Ήδη από το 1991, ο ιδιοφυέστατος Λευτέρης Βογιατζής παρουσίασε τον εκλαϊκευμένο φιλόσοφο Λούντβιχ Βίτγκενσταϊν στο έργο τού Τόμας Μπέρνχαρντ «Ρίτερ Ντένε Φος» στο Θέατρο τής Οδού Κυκλάδων. https://search.lib.auth.gr/Record/psifiothiki-73011
Ληγμένες πρωτοπορίες των τελευταίων δεκαετιών τού περασμένου εικοστού αιώνα εισάγονται χρονοκαθυστερημένα για ένα κορεσμένο κοινό «επαρκών θεατών-αναγνωστών» που έχει σημαντικές ακαδημαϊκές περγαμηνές έτσι ώστε να μην χρειάζεται διαμεσολαβητές στη σκέψη σύγχρονων μεγάλων φιλοσόφων.
Έτσι πλήξαμε αφόρητα και στη μέση περίπου τού θεάματος δύο κριτικοί θεάτρου αποχωρήσαμε διακριτικά ανεβαίνοντας τον Γολγοθά τού μεταλλικού κοίλου.
Είναι κρίμα γιατί στην πολυδιαφημισμένη και πολυδάπανη Πειραιώς 260 έχουμε δει, έχουμε παρακολουθήσει ενεοί έργα γνήσιου πειραματισμού κι εγνωσμένης πρωτοπορίας. «Μαζί με τα ξερά καίγονται και τα χλωρά…». Κρίμα και πάλι κρίμα. Λυπάμαι τους εξαίρετους ηθοποιούς που έκαναν ό,τι καλύτερο μπορούσαν πάνω σε ένα ανύπαρκτο, φλύαρο, εξυπνακίστικο, ατελέσφορο, αδιέξοδο, επαναλαμβανόμενο κείμενο.
Το θέμα της συγγραφικής δυστοκίας θα ήταν ενδιαφέρον όταν αφορά αυτοβιογραφική ομολογία καταξιωμένων διεθνών λογοτεχνών. Αλλιώς φαντάζει οξύμωρο. «Μίμησις μιμήσεως…». Η ασύμμετρη επανάληψη τού δραματικού διολισθαίνει από την κωμωδία προς το γελοίο.
Καλή ιδέα που ναυάγησε σε θολά ρηχά νερά. Οι προθέσεις δεν αρκούν χωρίς ικανοποιητικά αποτελέσματα. Λυπάμαι και πάλι λυπάμαι. Ιδιαίτερα για την καλοπροαίρετη οικειοθελή προσέλευσή μας εν μέσω καύσωνος.
Δρ Κωνσταντίνος Μπούρας https://konstantinosbouras.gr ποιητής, θεατρολόγος, μεταφρασεολόγος και κριτικός.
info:
Κατερίνα Γιαννοπούλου
Phenomenon
του Γρηγόρη Λιακόπουλου
Ποια είναι τα όρια της ανθρώπινης γνώσης; Σε μια εποχή όπου οι τεχνολογίες αναπαράστασης και απομίμησης της πραγματικότητας έχουν πλέον καταστεί μαζικώς προσβάσιμες, πώς μπορούμε να είμαστε σίγουροι τι είναι αληθινό και τι όχι; Σε τι μπορούμε ακόμα να βασιστούμε με βεβαιότητα; Και τι γίνεται όταν κλονιστούν οι πιο θεμελιώδεις πεποιθήσεις μας;
Ένας συγγραφέας βρίσκεται μπροστά στη μεγαλύτερη κρίση της ζωής του: Δεν μπορεί πια καθόλου να γράψει. Η μυθοπλασία τού προκαλεί πλέον απέχθεια, θέλει να αφοσιωθεί αποκλειστικά στην πραγματικότητα, την οποία θέλει να γνωρίσει όσο καλύτερα μπορεί. Έτσι, ξεκινάει ένα ταξίδι αυτογνωσίας και αναζήτησης της αλήθειας και βυθίζεται σιγά-σιγά σε έναν κόσμο όπου πραγματικότητα, μυθοπλασία και προσομοίωση μπλέκονται αξεδιάλυτα.
Αναζητώντας θραύσματα του πραγματικού σε έναν κόσμο που μοιάζει ολοένα και πιο τεχνητός, επιχειρεί ένα road trip μες στο ίδιο του το υποσυνείδητο, μια ψυχεδελική καταβύθιση στην επικράτεια της αμφιβολίας.
Με αφορμή το έργο του Αυστριακού φιλόσοφου Λούντβιχ Βίτγκενσταϊν, το Phenomenon αποτελεί μια σύγχρονη σπουδή πάνω στη γνώση και την αμφιβολία, εξερευνώντας τα όρια της αντίληψης: Υπάρχουν πράγματα που δεν επιδέχονται αμφισβήτησης;
Η παράσταση έχει στροβοσκοπικό φωτισμό και χρήση σκηνικού καπνού
Το grape – Greek Agora of Performance, η επιτυχημένη Αγορά για τις ελληνικές παραστατικές τέχνες του Φεστιβάλ Αθηνών Επιδαύρου, πραγματοποιείται φέτος για τρίτη συνεχή χρονιά! Δίνοντας την ευκαιρία στους δημιουργούς του Θεάτρου και του Χορού να παρουσιάσουν τα έργα τους σε εκπροσώπους διεθνών φεστιβάλ και πολιτιστικών φορέων, αλλά και στο ευρύ κοινό, το grape στοχεύει στη συστηματική προβολή της ελληνικής δημιουργίας στη διεθνή σκηνή. Στο πλαίσιο της πλατφόρμας για το 2025 παρουσιάζονται 8 έργα την περίοδο 21 – 24 Ιουλίου.
Το grape απευθύνεται εξίσου στο ευρύ κοινό και είναι μέρος του συνολικού καλλιτεχνικού προγράμματος του Φεστιβάλ Αθηνών Επιδαύρου. Οι παραστάσεις που περιλαμβάνει είναι προγραμματισμένες και σε άλλες ημερομηνίες, εκτός της χρονικής διάρκειας της πλατφόρμας.
725
