Διαβάζοντας στίχους, εισέρχεται κανείς σε κόσμους μυριάδων θαυμάτων, τόσο γήινους όσο και εξωπραγματικούς, δίχως στεγανά, δημιουργημένους από πλάσματα ασυμβίβαστα, τους ποιητές.

Τον Αύγουστο του 2025 καλωσορίσαμε στον χώρο του βιβλίου την ποιητική συλλογή της Κωνσταντίνας Ν. Παναγιωτοπούλου, «εις το διηνεκές», από τις εκδόσεις Κυβέρτι, έναν εκδοτικό που για μια ακόμη φορά ξεχώρισε χάρη στην ικανότητα του να ανακαλύπτει δεξιοτέχνες της τέχνης του λόγου.

Ο τίτλος «εις το διηνεκές» είναι η σπονδυλική στήλη αυτής της συλλογής και κινείται σε μια διάσταση που ξεπερνά τα όρια του χρόνου. Έτσι η ποιήτρια, δεν περιορίζεται στο εφήμερο αλλά αφήνει ένα αποτύπωμα, μέσω των στίχων, ικανό να υπερβεί αυτό που ονομάζουμε «βιολογική ζωή».

Ο διττός κύκλος φωτός σκότους.

«Ξημερώνοντας και «Σκοτεινιάζοντας», οι δύο ενότητες του βιβλίου. Οι απαγορευμένες θύρες του φόβου ανοίγουν και ερχόμαστε αντιμέτωποι με το ξημέρωμα που θα ξαναγίνει σκοτάδι και το σκοτάδι που θα ξαναγίνει ξημέρωμα στην άβυσσο του χρόνου. Η ποιήτρια τονίζει: Είμαστε φτιαγμένοι να ελπίζουμε, να απογοητευόμαστε, να πενθούμε, να κερδίζουμε και να χάνουμε, αλλά πάντα αναγεννιόμαστε αφού η ουσία της ζωής βρίσκεται σε μια παλινδρόμηση.

«Ξημερώνοντας»

Σε αυτή την ενότητα, το φως έχει την τιμητική του καθώς θριαμβεύει και καθιστά τα πάντα δυνατά. Ο τόνος αισιοδοξίας που κυριαρχεί στηρίζεται από τη χρήση συμβόλων και κοσμικών εικόνων που παρουσιάζονται ως δυνάμεις λυτρωτικές. Ο έρωτας δεν είναι απλώς ένα ακόμη επεισόδιο αλλά «στενάζει μέσα στην αιώνια αβεβαιότητα του κόσμου».

«Μ’ ευγένεια ντυμένη η αγάπη

Στης εμπιστοσύνης τον θρόνο κάθεται γαλήνια»

Ύμνος και θεμέλιο ο έρωτας, τρυφερός και ορμητικός συνάμα. Ικανός να ταράξει αλλά και να σώσει. Η κορύφωση έρχεται στον τελευταίο στίχο που μετατρέπεται σε μανιφέστο για να μας θυμίσει πως το μόνο που έχουμε να χάσουμε σε τέτοιες μάχες είναι οι αλυσίδες μας.

«Κολύμπησα σε αχαρτογράφητα νερά

Και με εισιτήριο χωρίς επιστροφή

Ταξίδεψα μέσα στα παρθένα δάση του Είναι μου.

Όλοι μου φώναζαν «μη»

Μα εγώ έτσι το θέλησα.

Στο πέρασμά μας σε αυτή τη ζωή, τίποτα δεν υπάρχει μεμονωμένο, όλα είναι συνδεδεμένα σε ιστούς εύθραυστους, αλλά σταθερούς κι ένα απλό άγγιγμα αρκεί να τους κάνει να δονούνται. Η κάθε μας κίνηση, είναι μια πρωτοβουλία τολμηρή και αντικείμενο εκλογής που πυροδοτεί αλυσιδωτές αντιδράσεις-συνέπειες.

«Αρέσκομαι στο να δημιουργώ δυνατότητες.

Αγγίζω και ο ιστός της αράχνης

δονείται.»

«Σκοτεινιάζοντας»

Σε τούτη την ενότητα περπατούμε σε σκοτεινά μονοπάτια όπου κυριαρχεί η απώλεια, η μοναξιά και η μνήμη του θανάτου.

«Σκοροφαγωμένα χρόνια αφουγκράζονται

Τον ρυθμό του ρολογιού που μας καταβροχθίζει».

Όμως τι μένει από εμάς μετά τη φθορά; Πώς είναι δυνατόν να νοηματοδοτήσουμε τη ζωή όταν όλα γύρω μας καταρρέουν; Αμείλικτος προβάλλεται ο χρόνος κι εμείς που χαμοπετάμε, ξάφνου υψωνόμαστε ακόμη και μέσα από την ένδειά μας, γινόμαστε η κινητήρια αρχή μας και το σκοτάδι της ματαίωσης σβήνει.

Υπαρξιακά-φιλοσοφικά ερώτημα αναδύονται μέσα από τα ποιήματα της Κωνσταντίνας Ν. Παναγιωτοπούλου. Η ζωή ποτέ δε στερεύει κι ο θάνατος παύει να είναι απειλή και να λειτουργεί διαβρωτικά. Μοιάζει περισσότερο με ήρεμο ύπνο που έρχεται πλάι στην ιστορία των αιώνων για να επιστρέψει την ψυχή στην αρμονία του κόσμου που ονομάζουμε σύμπαν.

«Εντός μου βουίζουν τα μυστικά του σύμπαντος.

Γλιστράει η σελήνη στα μαλλιά μου

και μου γνέφει καληνύχτα.

Το κρασί που τώρα με μεθάει

κυλάει στα κύτταρά μου

και ανταμώνει με τον έναστρο ουρανό.

Σεργιανίζω στον ακίνητο χρόνο

και γνωρίζω πως και περνώ και δεν περνώ ποτέ.

Θαυματουργό το σύμπαν

ντυμένο με χίλιες και μια μορφές

είναι ατέρμονο.

Η ζωή παντοτινή και ο θάνατος αντίδοτο στη θλίψη.»

Η ποίηση δεν προηγείται απλώς της ζωής, την ξεπερνά και στο διάβα της φανερώνει τα κρυμμένα. Το έργο της Κωνσταντίνας Ν. Παναγιωτοπούλου είναι μέρος αυτού του δρόμου.

ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ

Η Λευκοθέα Μαρία Γκολγκάκη είναι συγγραφέας, εκπαιδευτικός και θεατρική συγγραφέας. Στο παρελθόν, έχει συνεργαστεί ως freelancer με εκδοτικούς οίκους, συγγράφοντας εκπαιδευτικά βιβλία για την εκμάθηση της αγγλικής γλώσσας.

Έχουν εκδοθεί δύο παιδικά βιβλία της: «Μα τι Φαντάστηκες» και «Μαθαίνω να προστατεύω τον εαυτό μου» από τις Εκδόσεις Υδροπλάνο. Από τις Εκδόσεις 24γράμματα έχουν κυκλοφορήσει τα θεατρικά: «Άλκηστις», «Αγνοδίκη», αλλά και το εκπαιδευτικό βιβλίο «Αγγλικά για Πανελλήνιες».

Διεθνώς, έχει συμμετάσχει σε τέσσερις ποιητικές συλλογές που εκδόθηκαν από τις Scars Publications, The Poet Adelaide Literary Magazine και The Stray Branch. Επιπλέον, ποιήματα, διηγήματα, άρθρα και δοκίμιά της έχουν δημοσιευθεί σε λογοτεχνικά περιοδικά και εφημερίδες σε Ηνωμένες Πολιτείες, Αγγλία, Σκωτία και Ιρλανδία, όπως στα Bright Flash Literary Review, Flash Fiction North, Balestra Magazine, The Penwood Review, Candlelit Chronicles, Ascendency Literary Magazine, Uppagus, Litbreak Magazine, Quail Bell Magazine, Brazen Head, The Daphne Review, The Cannon’s Mouth, Ariel Chart, Avalon Literary Review, Aphelion, Eskimo Pie, Mediterranean Poetry, Twist & Twain, Academy of the Heart and Mind, The Sentinel και Tri-Town Tribune.