Τρέχω μες στα σοκάκια να χωθώ στη νύχτα, να τρελάνω τη μέρα
Μεγαλώνω και μικραίνω ψάχνοντας το αστέρι
που είναι πιο κοντά στη γη.
Οι αισθήσεις μου σε υπερδιέγερση κι ο γάτος ο κόκκινος σε νάρκη
οσμίζεται τις θλιβερές ειδήσεις και τις ανακατατάξεις
βλέπει στα οράματά του τις φωτιές να πλησιάζουν.
Συνεχίζω εμμονικά να τρέχω στα στενά
να παίζω με τον ήλιο και τη νύχτα
Είμαι παιδί ακόμη
Γυρεύω τα γαλανά της θάλασσας
τις αμμουδιές που απλώνονται σαν κορμιά στον ήλιο
κυνηγάω σύννεφα και πλέκω ρουχαλάκια
για τα παιδιά μου
Με βαρύ παρελθόν και βαρύτερο μέλλον
πορεύομαι για τα τοπία
που τα ξεθεμελιώνει η βροχή, ο άνεμος, το χιόνι
Πιάνομαι απ’ τα μαλλιά των Αγίων Πάντων
Κανείς δεν μπορεί
να ξεδιαλύνει έτσι απλά τις σκέψεις
και τις χημείες που καίνε το κεφάλι μου
Βήμα βήμα προχωράμε προς την έξοδο κινδύνου
άντε και σήμερα να βγάλουμε ένα μεροκάματο ζωή.
