ΗΤΑΝ ΜΙΚΡΟΣ Ο ΟΥΡΑΝΟΣ Ξεχάστηκα απροστάτευτο κι ανέμελο παιδί, στις στράτες τ’ ουρανού, στου ήλιου τα αλώνια κείθε του φεγγαριού, των αστεριών πιο δώθε παίζοντας με τα όνειρα και τη ζωή…
ΣΥΛΛΕΙΤΟΥΡΓΟ Μόνοι κι ανήλιαγοι από το βλέμμα του θεού και απροστάτευτοι πια από την ιερή του σκέπη, καταφύγαμε χωρίς θρήνους, στη σιωπή και τις μνήμες, για να μοιραζόμαστε στον ασάλευτό τους ίσκιο της…
Διπλανοί Κι αυτός που δίπλα μου σωπαίνει, συνωμοτώντας με συνήθειες κι εμμονές, κι εκείνος που ωρύεται πιο πέρα, διαβάλλοντας αρετές και μαρτυρίες, ξέρουμε πως είμαστε διπλανοί στο ίδιο ψέμα, ανύποπτοι σε ελεγχόμενα…
ΑΝΟΜΟΛΟΓΗΤΑ Ξυπόλητα πρωινά, μέρες γυμνές και χρόνοι δικασμένοι, ασπούδαστα χορικά και κομμοί μιας τραγωδίας ελέους, σε μια κρυφή χορεία ενοχών μ’ ανέστιες ευθύνες. Κι εμείς αγύρτες των ηθών…
ΤΟΥΤΟΣ Ο ΤΟΠΟΣ Τούτος ο τόπος είναι μεγάλος, έτσι όπως από παλιά φημολογείται. Δεν τον ορίζεις με σύνορα και χάρτες ούτε τον προλαβαίνεις με ταξίδια και περιγραφές κι ακόμη δυσκολότερο…
ΠΟΙΗΣΗ Του έλεγε να καταφύγει στην ποίηση, γιατί μπορούσε ως μύστης να την υπηρετήσει, στην τέχνη της να αφιερωθεί, να λυτρωθεί στη δημιουργία και να μεταλάβει της ζωής την ομορφιά,…
TΟ ΠΡΩΤΟ ΠΕΤΑΓΜΑ Η μάνα μας, η Άγια, οικοκυρά κι αφέντρα, πλατύφυλλο αγιόκλημα στου σπιτιού την αυλή και άγνεστη ανατολή στο ανοιχτό το παραθύρι, από τότε που κρατούσε τις μέρες στην ποδιά…
Το τζάμι γυμνό Στο παράθυρο, του ανέμου η οργή απελπισμένη κραυγή, ανήλεη η θυελλώδης βροχή ανάκρουσης φωνή και μία γλυκιάς νοσταλγίας μορφή, ελεύθερη ψυχή, υπέρλαμπρη στην ξαφνική αστραπή, στη λάμψη…
Τούτο το καλοκαίρι, ήταν ο πιο ανυποψίαστος και αθώος ερωτικός μονόλογος. Λιτός απόηχος, του σκεπτικισμού και της προσδοκίας. * Περατάρης σε ανοιχτές στράτες ο ήλιος στέγνωνε τη γη και έχανε ο ουρανός το χρώμα, την…
Η Ερατώ Από του φεγγαριού την κοντινή τη στράτα ως και τις απάνω γειτονιές των άστρων, χοροστάσι στήσανε οι μάγισσες της νύχτας, νεράιδες αγγελόμορφες και νύμφες ασπροφορούσες. Στο ξέφωτο, βγήκαν…
ΟΡΓΙΖΟΜΑΙ Έρχονται στιγμές, που χωρίς προσχήματα και υπεκφυγές, χωρίς αναστολές και δικαιολογίες αντιφατικές, ξεπερνώ τις αυταπάτες μου, τις πλάνες μου τις ωραιοποιημένες περιπλανήσεις μου και φεύγω πέρ’ απ’ τα χαλκευμένα όρια της…
Κύριε, κύριε... Γεμάτοι οι δρόμοι και όλοι τους βιαστικοί στριμωξίδι τ΄απάντημα, διαβάτες περαστικοί, στο ανέκφραστο βλέμμα τα ανερώτητα γιατί, αντίλαλος και σπονδή αντιμιλιάς η σιωπή. Ανείπωτη η αγωνία…
