ΑΝΤΙΝΟΜΙΕΣ Νεαρές τυλιγμένες με τούλια με ενώτια, βραχιόλια χρυσά, ελαφρά τ' αεράκι φυσά φτερουγίζουν γυμνά νυχτοπούλια. Νεωκόροι γυρίζουν στους δρόμους δεν θ' αργήσει ναρθεί η βροχή μια καινούργια προσμένεις αρχή…
ΑΠΟ ΤΗΝ ΤΡΟΙΖΗΝΑ ΣΤΑ ΜΕΘΑΝΑ Μια ευωδιά ξεχωριστή πλανιέται στον αγέρα τα πεύκα με μια λιγοστή υπόκλιση την μέρα γνέφουνε προς την θάλασσα μ' ένα δικό τους τρόπο η ξακουστή…
ΟΙ ΕΛΕΦΑΝΤΕΣ ΤΟΥ KAMPHAENG PHET Κομψά βραχιόλια και χαλκάδες θαυμαστοί μα και κοσμήματα, καλαίσθητα στολίδια φέρουν χρυσά στα πόδια δακτυλίδια στην προβοσκίδα μία μπέρτα σκαλιστή. Το καμπανόσχημο τσεντί περιφρουρούνε με…
ΣΤΑ ΚΡΑΣΠΕΔΑ ΤΟΥ ΚΑΤΩ ΚΟΣΜΟΥ Σαν ευωδιά που σκόρπισε ανθών χαθήκαν οι δικοί μου, τι οδύνη τίποτε τώρα πια δεν έχει μείνει <<μήτε σκιές δεν είμεθα σκιών>>* Στις όχθες ζευγαρώνουν…
ΥΕΤΩΔΕΣ ΘΑΜΒΟΣ Μία πυρά που θέριεψε νωρίς στο λυκαυγές μιας βροχερής ημέρας μια σκέψη φέρνει εξόδιο, θαρρείς πως μιας ζωής αντάμωσε το πέρας. Σμάρι ψυχών φτερούγιζε ψηλά ο ουρανός θλιμμένα…
Στο λιμάνι της συμπρωτεύουσας, στην καρδιά της πόλης άρχισε απο τις 3 Οκτωβρίου 2025 στο ΜΟΜUS - Μουσείο Φωτογραφίας Θεσσαλονίκης - μία ενδιαφέρουσα έκθεση Φωτογραφιών για την Μεξικανή ζωγράφο Φρίντα…
στον Τσαρλς Μπουκόφσκι Μ’ ένα σκληρό, σκαμμένο πρόσωπο δυο τρυφερές σχισμές για μάτια σε τελετές του Βάκχου χάνονταν ώσπου γινότανε κομμάτια. Πρόστυχες τσούλες είχε πλάι του που λαχταρούσε…
ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ ΤΩΝ ΠΝΕΥΜΑΤΩΝ Μια αγέλη με αδέσποτα ζυγώνει η φαντασία φτερουγίζει σιωπηλά ένα αστέρι τρεμοσβήνει ντροπαλά στο ξύλινο σαν κάθομαι μπαλκόνι. Τα πνεύματα τις νύχτες χρωματίζουν, γλυκά συνομιλούν με…
ΣΤΟ ΟΡΟΣ ΜΕΡΟΥ* Την νύχτα π' αλυχτούσαν τα σκυλιά λουζόταν στο ποτάμι η σελήνη κάνεις δεν ξέρει αν την γαλήνη θα νιώσει στην δική του αγκαλιά. Μια κόκκινη αχτίδα αιχμηρή…
Όταν αστράφτουν οι ναοί των Χμερ το δείλι το Λίγκαμ ραίνουν οι πιστοί με αγιασμό άνθη προσφέρουνε λευκά με σεβασμό γονατιστοί μ' ένα χαμόγελο στα χείλη. Γυμνές στολίζουνε απσάρες το…
Κρυστάλλινη λατρεία όλο τον κόσμο κλείνεις μέσα στην αγκαλιά σου τον φόβο ξεπερνώ. Μπορείς και ταξιδεύεις κουράγιο να μου δίνεις τα μάτια σου σαν βλέπω το θάνατο ξεχνώ. …
Άνθη φουντώνουνε στην μελανή Παγόδα κι εγώ ανέστιος τις νύχτες σε προσμένω να φύγω τώρα πια μακριά σου δεν μπορώ μια αγκαλιά ψυχές με έχουνε δεμένο. Πόλη απρόβλεπτη στις όχθες…
