Χρ. Δ. Αντωνίου: 4ο Συμπόσιο Γιώργου Σεφέρη στην Αγία Νάπα της Κύπρου.
Είναι γνωστό πόσο ο Σεφέρης αγάπησε την Κύπρο, όταν το 1953 και 1954 επισκέφτηκε το νησί. Ήταν για τον ποιητή η αποκάλυψη ενός κόσμου που ταυτιζόταν με τον κόσμο του…
Είναι γνωστό πόσο ο Σεφέρης αγάπησε την Κύπρο, όταν το 1953 και 1954 επισκέφτηκε το νησί. Ήταν για τον ποιητή η αποκάλυψη ενός κόσμου που ταυτιζόταν με τον κόσμο του…
Η συγγραφέας του βιβλίου: Ανακαλύπτοντας τους αρχαίους θησαυρούς της ελιάς, Βασιλική Μαρκάκη, «έχει σπουδάσει Πολιτιστική Διαχείριση, Οργάνωση και Διοίκηση Μουσείων, Ιστορία της Τέχνης και Διεθνείς Σχέσεις, στην Ελλάδα και την…
Το κάλεσμα του περιοδικού μας για γραφή «νανοδιηγήματος» μου έφερε συνειρμικά στο μυαλό μου το μυστικό που κρύβει ένας σεφερικός στίχος από το Μυθιστόρημα Ι’. Η αποκάλυψή του όμως απαιτεί,…
Οι όροι «γενιά του '70» ή «γενιά της αμφισβήτησης» αναφέρονται σε μια ομάδα ποιητών που γεννήθηκαν από το 1940 μέχρι το 1955 και που εξέδωσαν το πρώτο τους…
Τα πανηγύρια, ιδίως του καλοκαιριού, στην Ελλάδα αποτελούν θεσμό πλέον, όχι μόνο πολιτιστικό, αλλά και θρησκευτικό, αφού τα περισσότερα γίνονται στους αυλόγυρους των εκκλησιών, για να τιμηθεί η μνήμη των…
Ευτυχής συγκυρία με έφερε αυτό τον Ιούλιο για λίγες μέρες διακοπών στην Ύδρα. Δεν ήταν η πρώτη φορά που ερχόμουν στο ιστορικό και πανέμορφο αυτό νησί. «Δελφίνια φλάμπουρα και κανονιές.…
Τώρα, Με το λιωμένο μολύβι του κλήδονα… …
ΤΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΤΟΥ ΣΠΙΤΙΟΥ ΜΟΥ Κανένα από τα πράγματα του σπιτιού μου Δε θα μιλήσει ποτέ με συμπάθεια για μένα. Το στρώμα θα διαμαρτυρηθεί πως λίγο κοιμήθηκα Τα σεντόνια…
Εδώ και παραπάνω από πέντε δεκαετίες έχουν φουντώσει στο πεδίο της πολιτισμικής θεωρίας οι συζητήσεις για τον «μεταμοντερνισμό» που εμφανίζεται ως η ακραία συνέπεια του «μοντερνισμού». Αν και δεν υπάρχει,…
Ποίηση: Μπροστά σ’ ένα καθρέφτη μια παντομίμα ξεψυχά! (Χρ. Αντωνίου: Σύρματα και Τροχαλίες, Μικρά Όστρακα, 1986) …
Άρχισε κιόλας να σφυρίζει στα παραθύρια μου να πετάει πέτρες να με τρομάξει να μη χορεύω να μην τραγουδώ. Μα εγώ που σκέφτομαι τους γαλαξίες συνεχίζω να χοροπηδώ να…
Να τρυπάς με μια καρφίτσα τις λέξεις στην καρδιά τους, ύστερα να τις λες μία-μία αργά-αργά μέχρι να ματώνουν τα χείλη σου απ’ το φυλακισμένο αίμα. Δεν έχεις άλλη επιλογή.