Ζωή Κατσιαμπούρα: Ανθούλα Δανιήλ, Οι αξέχαστοι φίλοι μου. Εκδ. Νίκας

Ένας νεαρός της δεκαετίας 1955-1965 (νομίζω) έχει σταθμεύσει με τη μηχανή του κάθετα σε έναν έρημο ασφαλτόδρομο που χάνεται στο βάθος, όχι, λάθος, που χάνεται στα σύννεφα, άσπρα σύννεφα, χαμηλά,…

0 Comments

Ζωή Κατσιαμπούρα: Αρτ

Χήρεψε σχετικά νέος. Έμεινε μόνος και κακομοίρης, να κουτσομαγειρεύει καμιά φορά, αλλά κυρίως να τρώει στην ταβέρνα-καφενείο  στο λιμανάκι, μαζί με άλλους καναδυό μαγκούφηδες ή περαστικούς  και μαζί με όλους…

0 Comments

Ζωή Κατσιαμπούρα: ένα αφήγημα

ΦΤΕΡΑ   Έχει ομορφιές το νησί. Έχει και ενδιαφέρον, από πολλές απόψεις. Αρχαιολογία, ιστορία, γεωλογία, κοινωνιολογία, μουσική, «τ’ αρεζούμενο του ανθρώπου» μπορεί ο άνθρωπος να το βρει για να περάσει…

0 Comments