Παυλίνα Παμπούδη: Νυχτολόγιο II
ΙΙ Βρέθηκα μακριά απ’ τη φυλή, το ορφανό, δεν είχα φόβο, κυνηγούσα πνεύμα μεγάλου ζώου μού παραστεκόταν, πρόγονος, το τοτέμ μου κάτι ασώματο, που με προστάτευε ολόσωμο δεν είχα…
ΙΙ Βρέθηκα μακριά απ’ τη φυλή, το ορφανό, δεν είχα φόβο, κυνηγούσα πνεύμα μεγάλου ζώου μού παραστεκόταν, πρόγονος, το τοτέμ μου κάτι ασώματο, που με προστάτευε ολόσωμο δεν είχα…
Αρλέτα Από παιδί, πήρε δώρα πολλά, παιχνίδια θαυμαστά να παίζει: χρώματα, σχήματα, λέξεις- οχήματα, νότες. Κυρίως, μια υγρή και γαλανή φωνή, να προχωράει σε μεγάλα βάθη μπλε, στο πλέον τρυφερό…
Μια φορά, κάπου στο δυτικό ημισφαίριο, ζούσε ένας βαρύτονος στον οποίο συνέβαινε κάτι παράξενο: στη διάρκεια της μέρας ήταν ο παχουλός κ. Μπένζαμιν Μπελμάγιερ, αλλά κατά τη διάρκεια της νύχτας…
Μια φορά, σ’ ένα καλύβι στο βουνό, ζούσαν ο κύριος Αδαμάντιος και η κυρία Χρυσούλα, ένα πάμπτωχο ζευγάρι, που η μόνη του περιουσία ήταν τρεις κότες, η Σμαράγδα, η Ζαφειρούλα…
Η κ. Λιλή ήταν μια ήσυχη ηλικιωμένη κυρία που ισχυριζόταν πως είναι πεθαμένη. Και, απ’ τη μεριά της, είχε απόλυτο δίκιο – ασχέτως αν όλοι οι άλλοι δεν το παρατηρούσαν…
Όταν τη συνάντησα για πρώτη φορά, ήταν γάτα στην εξοχή. Ξανθοκόκκινη. Τίναζε ένα σταχτί φίδι που είχε καρφωμένο το δόντι στην ουρά της. Χοροπηδούσε γύρω του σέρνοντάς το στο χώμα,…
«Μαμά», είπε η μικρή Μπέση, «άκουσα πως αποκαλούν τη γη μπλε πορτοκάλι. Τι όμορφο!» «Ναι, αγάπη μου… Ένα όμορφο μπλε πορτοκάλι… Έτσι φαίνεται από ψηλά». «Όμως, μαμά, αν το έβλεπες…
Ημέρα 25.201 Ξύπνησα κάπως, βεβαιώθηκα για την ημερομηνία, τη χρονολογία, την καλή φυσική μου κατάσταση και την κακή του κόσμου, και συνέχισα να γράφω. Θυμήθηκα, στον ύπνο βούιζε ο…
Δεν έχω καταλάβει ακόμη, γιατί οι μεγάλες Χριστιανικές εορτές είναι συνυφασμένες με γενοκτονίες. Τα Χριστούγεννα κλαυθμός και οδυρμός στα γαλόπουλα, το δε Πάσχα στ’ αρνάκια. Λες κι ο Χριστός ήρθε…
Η καραντίνα είναι κατάσταση φυσιολογική. Η Σαρακοστή που οδηγεί στο Πάσχα. Η ζωή μας σ’ ένα δωμάτιο, ακόμα πιο στενό από τούτο, σ’ ένα σώμα τόσο ισχνό όπως ετούτο· και…
(Τότε, στην σκέψη του χάους η λέξη «Έρωτας», αίφνης, πυκνώνει. Και μια ομίχλη, βαριά από φτεροκοπήματα και στεναγμούς, φέρνει την πολυπρόσωπη θεότητα. Παμφάγος, παντοκράτωρ, πάνδημη και παντέρημη ανασαίνει. Με το…
* Ευτυχισμένος που έκανε το ταξίδι του Οδυσσέα * Κράτησε τη ζωή του ψιθυριστά μέσα στην απέραντη σιωπή *Του άρεσαν οι σπηλιές στην αμμουδιά κι οι ζωγραφιές της θάλασσας *…