58D = 130W Τοῖς θεοῖς† τ΄ εἰθεῖάπάντα†· πολλάκις μὲν ἐκ κακῶν ἄνδρας ὀρθοῦσιν μελαίνηι κειμένους ἐπὶ χθονί͵ πολλάκις δ΄ ἀνατρέπουσι καὶ μάλ΄ εὖ βεβηκότας ὑπτίους͵ κείνοις δ΄ ἔπειτα πολλὰ γίνεται…
Μεγάλη Άρκτε, κατέβα, δασύτριχη νύχτα, θυσανωτό αγρίμι, με γερασμένα μάτια, αστροκέντητα. Στο ουράνιο ρουμάνι ανοίγουν δρόμο τα ίχνη σου λάμποντας με νύχια αστέρινα. Σε επιφυλακή εμείς για τα κοπάδια, μα…
Katherine Masfield Το γέλιο της πεταλούδας Στό μέσο τῶν πιάτων μας γιά τό κουάκερ Ὑπῆρχε ζωγραφισμένη μιά γαλάζια πεταλούδα Καί κάθε πρωί ἡ προσπάθειά μας ἦταν ποιός θά φτάσει…
Ένα τερατώδες αλλά υγρό λουλούδι μπλέκεται στα πνευμόνια μου, πλέκεται στην καρδιά μου έρπει ως το λαιμό μου και σαν χταπόδι βυζαίνει τη γλώσσα μου. Το φύτεψες χαρούμενα πέρσι το…
Κοιτούσαν αγκαλιά κι οι δυο από ψηλό μπαλκόνι την Αίγυπτο κοιμώμενη σε πνιγηρό ουρανό το μαύρο Δέλτα να διαιρεί τον μέγα ποταμό που λιγδερό το κύμα του στις πόλεις γύρω…
ΙΙ ΤΟ ΧΥΜΕΝΟ ΑΙΜΑ (απόσπασμα) Ανεβαίνει ο Ιγνάτιο Με το θάνατο στους ώμους Το ξημέρωμα ζητάει Και ξημέρωμα δεν έχει Τη μορφή του αποζητάει Και στο όνειρο θολώνει Το κορμί…
ΣΕ ΙΣΑ ΜΕΡΗ Είμαι σαγηνευμένος από τούτο το παντρύφερο κομμάτι της εξοχής, από την όλο μοναξιά κουπαστή του, στο χείλος της οποίας φτάνουν οι μπόρες και αποδεσμεύονται με ευπείθεια, και…
ΑΠΟΞΕΝΩΣΗ Δέντρα στα δέντρα δεν μπορώ πια να δω. Δεν έχουν τα κλαδιά τα φύλλα που τα κρατούν στον άνεμο Γλυκείς είν’ οι καρποί, όμως χωρίς αγάπη. Ούτε καν που…
ΤΑ ΠΑΡΑΠΟΝΑ ΕΝΟΣ ΙΚΑΡΟΥ Όσοι είναι εραστές πορνών και κάνουν τρέλες είν’ ευτυχείς, είν’ φρέσκοι-φρέσκοι και χορτάτοι· εμέ όμως μού ’χουνε τα χέρια ρέψει – κάτι θα φταίει τ’…
ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ Η ζωή παίρνει ένα παράξενο χρώμα μια μικρή καρδιά αρχίζει να χτυπά ο κόσμος είναι παγωμένος το αγόρι φωνάζει τ’ όνομα των χαμένων του προγόνων σηκώνει το χέρι που…
Ο άνθρωπος ψάρι και πουλί θέλει να γίνει. Το φίδι θα 'θελε να 'χει φτερά. Ο σκύλος λιοντάρι είναι μπερδεμένο. Ο μηχανικός θέλει να γίνει ποιητής. Η μύγα μελετά να…
ΤΟ ΦΥΛΑΚΙΟ ΤΟΥ ΤΕΛΩΝΗ Δεν το θυμάσαι το φυλάκιο του τελώνη, ψηλά στην κόψη της ακτής, πάνω απ' τους βράχους: έρμο από κείνη τη βραδιά σε περιμένει που το κατοίκησε…
