ΑΠΟ ΤΗΝ ΤΡΟΙΖΗΝΑ ΣΤΑ ΜΕΘΑΝΑ
Μια ευωδιά ξεχωριστή
πλανιέται στον αγέρα
τα πεύκα με μια λιγοστή
υπόκλιση την μέρα
γνέφουνε προς την θάλασσα
μ’ ένα δικό τους τρόπο
η ξακουστή η Άνασσα
στον μυθικό τον τόπο
που μέσα στην αγκάλη του
αργοκυλά το μάγμα
που βράχια ειν’ τα κάλλη του
και των πηγών το θαύμα.
Όταν η πάχνη χαμηλά
βγαίνει απ’ το μπογάζι
στον Στραβολόγγο εκεί ψηλά
την δόξα της χαράζει
και μόνη της τραβά ευθύς
στου νου τα μονοπάτια
μες στης αρχαίας μας ψυχής
τ’ ανάγλυφα παλάτια
με ένα ένδυμα φτενό
η Αίθρα καμαρώνει
απ’ την Τροιζήνα στο Στενό
ακούγεται ένα αηδόνι.
