Σε τρεις χρωματικές παραλλαγές τού εξωφύλλου για κάθε γούστο, ανάλογα με την ηλικία, τα μεταισθήματα, την πικρία ή την ευλογημένη διάθεση που αφήνει πίσω της ως ανάμνηση (ή ως εξέλιξη) η περίφημη πρώτη αγάπη.

34 ερωτικές ιστορίες από 34 ζώντες/ζώσες συγγραφείς, παθόντες τε και παθούσαι σε θέματα αισθηματικά, αλλά και ευτυχισμένοι-ευτυχισμένες που συναντώνται στις σελίδες ενός καλοτυπωμένου-καλοεπιμελημένου ευανάγνωστου βιβλίου κομίζοντας ο κάθε ένας και η κάθε μία την ψηφίδα τής προσωπικής του μαρτυρίας συναπαρτίζοντας ένα μωσαϊκό καταθέσεων ψυχής.

Μισός αιώνας αισθηματικής ζωής περνάει μέσα από αυτό το πανόραμα, καλειδοσκόπιο μιας άγνωστης χώρας, βαθιάς, δυσπρόσιτης κι αχαρτογράφητης. Η ατομική συνειδητότητα εμβαπτίζεται στο Συλλογικό Ασυνείδητο προκειμένου να υπάρξει, δεδομένου ότι «δεν υπάρχει παρθενογένεση στην Τέχνη» αφ’ ενός κι αφ’ ετέρου δεν είμαστε οι πρώτοι εκπρόσωποι τού είδους μας που ερωτεύτηκαν αγιάτρευτα κι απαρηγόρητα. Οι ευτυχισμένοι έρωτες δεν τροφοδοτούν τόσο την δραματική αφήγηση, όσο κι αν θα προτιμούσα εγώ προσωπικά να μην είχα βιώσει καμία απογοήτευση κι ας έμενα χωρίς μήτε μία τυπωμένη γραμμή τού ισόβιου / δια βίου λογοτεχνικού έργου μου. Όμως αυτή είναι μια υποκειμενική έκφραση γλυκοπικρίας (κατά το περισσότερο δόκιμον «χαρμολύπη»).

Τα ονόματα των πεσόντων/πεσουσών υπέρ αναγνωστικής αισθητικής απολαύσεως είναι (σε αλφαβητική σειρά ακολουθούμενα από τον τίτλο τού αφηγήματός τους):

Αθανασίου Έρικα «Όταν η αγάπη χορεύει ικαριώτικο».

Αρωνιάδα Πόπη «Μόνο οι ψυχές γνωρίζουν την αλήθεια».

Ατζακάς Γιάννης «Η ώρα του αποσπερίτη».

Βαρβαρήγος Δημήτρης «Μη χαθείς».

Βεληβασάκη Γεωργία «Η Αφηγημένη».

Βοϊκλής Γιώργος «Ένας έρωτας σε τρεις συναντήσεις».

Δαλακούρα Νάγια «Η φύλακας».

Δενδρινός Γεράσιμος «Παραστάσεις στο παράθυρο».

Ιντζέμπελης Ελπιδοφόρος «Je t’ aime».

Ιντζέμπελης Θοδωρής «Το εισιτήριο».

Καριζώνη Κατερίνα «Το πρώτο σκίρτημα».

Κατσαλίδας Νίκος «Ερωτική εαρινή αιθρία».

Κρητικός Μάρκος «Η ζωή είναι μπροστά σου».

Λιακόπουλος Θανάσης «Romanza by (anonymous) Ευδοξία».

Λογαράς Κώστας «Αντίζηλοι μέχρι τέλους».

Μάινας Στέλιος «Penpal – Make a friend forever».

Μήτσου Ανδρέας «Η παλιά ελαφράδα».

Μίλεσης Στέφανος «Το πράσινο δωμάτιο».

Μπανά Πολύνα «Αννούλα + Θανασάκης = Love».

Μπούρας Κωνσταντίνος «Αλησμόνητες μέρες».

Νικηφόρου Τόλης «Κι όσο πλησίαζες ήσουν εσύ».

Πύργαρης Γιώργος «Η μούσα».

Ραπτόπουλος Βαγγέλης «Πρώτη αγάπη».

Σακελλίου Λιάνα «Απλούστατα είχε κάτι να πει».

Σαραντινού Λεύκη «Εφηβικά πείσματα εν Ρεθύμνω».

Σκιαδαρέση Μαρία «Ένστικτο».

Σκιαθάς Αντώνης «Ο Δον Κιχώτης».

Σπυράκης Απόστολος «Απτό φως».

Στοφόρος Κώστας «Το κουτί στο ντουλάπι της λήθης».

Τότσκα Λίτσα «Ευτυχία που… κόβεται στα τρία».

Φιλίππου Φίλιππος «Ο Σεραφείμ με τ’ άσπρα φτερά».

Φραγκάκης Ηλίας «Κρούσταλλα στο σκοτάδι».

Χαριάτης Άγγελος «Μαύρα μάτια».

Χρυσανθόπουλος Γιάννης «Τα γαλάζια μάτια της».

Ακόμα και οι επιμέρους τίτλοι σχηματίζουν ένα «μετά-κείμενο», μια ενδιαφέρουσα θεματογραφία.

Υψηλής αισθητικής και ρυθμολογικής ανάπτυξης τόμος.

Αναζητείστε τον (αλλά μην μας …καταζητείτε)!!!

Δρ Κωνσταντίνος Μπούρας https://konstantinosbouras.gr ποιητής, θεατρολόγος, μεταφρασεολόγος και κριτικός.