Κωνσταντίνος Μπούρας: Ο σεβαστικός κλόουν

Ταλαίπωρε Σωκράτη,

Αυτή την αθανασία δίψασες;

Το περιγέλιο τών παιδιών,

Την καταφρόνεση τών μεγάλων;

Θεία και ανθρώπινη Κωμωδία συνάμα,

Άξιζε τόσο πίκρα,

Τόσον πόνο,

Πιότερο και από το δάγκωμα μαύρου φιδιού

Το δηλητήριο του φθόνου δρα

Απείρως βραδύτερα

Μα δραστικότερα…

Ασύλληπτος σπαραγμός.

Σε ερωτώ και πάλι:

Άξιζε τον κόπο

Τόση φιλοδοξία άμετρη;

Μόνο το ταπεινό, το στιγμιαίο,

Το συνειδητά πρόσκαιρο

Την ελάχιστη αθανασία δικαιούται

Τής αμεριμνησίας…