ΕΛΕΥΣΊΣ
Ελευσίς
Έλευσις
Ελεύθω
Ελευθερία
Ρο
Μια χούφτα χαλίκια στο στόμα
Κι ο ρήτορας να με κοιτά με απόγνωση
Τούτες τις μέρες
Χαθήκανε τα ιερά μυστήρια
Μαζί κι ο τραγικός ποιητής
Ελευσίς
Έλευσις
Ελεύθω
Ελήλυθα
Ελευθερία
Το Ρο με κοιτάζει ματωμένο
Κρέμεται απ’ τα χείλη μου
Από τα χέρια μου κρατιέται
Χιλιάδες χρόνια η ίδια ιστορία
Από την Τροία στη Μήλο
Στη Δαμασκό στη Ραμάλα
Φωνή ηκούσθη
Η Ανδρομάχη έσυρε φωνή μεγάλη
Η Εκάβη έσκιζε βουβά τα σπλάχνα της
Θυμήσου τον Αλέξανδρο,
Βούλιαξε πόλεις μες στο αίμα
Πρώτα το Ίλιον
Ο Αγαμέμνων
Στην Ελευσίνα γιορτή του Κάτω Κόσμου
Ελευσίς
Έλευσις
Ελεύθω
Ελήλυθα
Ελευθερία
Το Ρο του ποιητή, του Ομήρου, του Αισχύλου, του Ρήτορα
Της φυλακής παιχνίδι
Ζευγαρώνει η Ζωή με τον Θάνατο
Ανακηρύσσεται νικητής αυτός που αντέχει
Με κλειστά μάτια, ψηλαφιστά
Φτάνει στο Φως ο Ερχόμενος
Στο τέλος το Τέλος
Αρχή μόνο
Ανάσταση
Των πάντων
Απάντων
Έλευσις
Ελεύθω
Ελήλυθα
Με το Ρο στα χέρια πλεγμένο
Σαν πέτρες από κεχριμπάρι ή αμέθυστο
Κατεβαίνω τα σκαλιά
Πρώτη μύστης και τελευταία
Μελετάω τα γράμματα ένα ένα
“Ρήτωρ ρερητόρευκεν ρερητορευμένον ρο…”
Αποχωρεί.
