Ο πόλεμος είναι ένα γεγονός που έχει στιγματίσει την καθημερινότητά μας εδώ και δεκαετίες. Κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλό μας όταν μιλάμε μόνο για την Ουκρανία και την Γάζα και ξεχνάμε τη Γιουγκοσλαβία με ό,τι έχει συμβεί εκεί – βομβαρδισμοί ΝΑΤΟ στους Σέρβους, εμφύλιος πόλεμος, κλπ. – την Τσετσενία, τον πόλεμο του Κόλπου, το Ιράκ, το Αφγανιστάν και το κυνήγι των Ταλιμπάν, το Ναγκόρνο Καραμπάχ και το Αρμενικό ζήτημα, το Κουρδικό ζήτημα… Μας έχει ωστόσο στοιχίσει η Ουκρανία γιατί έχουν εμπλακεί ενεργά οι χώρες που ανήκουν στο ΝΑΤΟ και στην Ε.Ε.
Κι εκεί που λέμε ότι κάτι θα γίνει και θα απαλλαγούμε απ’ αυτή την πληγή οριστικά – γιατί το ζήτημα της Παλαιστίνης προσωρινά έχει σταματήσει κι ας πιστεύουμε το αντίθετο. Οι ξεριζωμένοι κάποια στιγμή θα αντιδράσουν, εκτός αν ξεπουλήθηκαν οι υπερασπιστές τους! – εκεί, λοιπόν, που λέμε ότι θα κλείσει με κάποιον τρόπο το Ουκρανικό, αυτό, σαν τη Λερναία Ύδρα, πετάει κεφάλια.
Η αλήθεια είναι ότι οι σύμμαχοι του ΝΑΤΟ δεν θέλουν να τελειώσουν με την Ρωσία έτσι. Θέλουν να νικήσουν τη Ρωσία με κάθε τίμημα. Γι’ αυτό και την ώρα που το επιτελείο του Ζελένσκι διαλύεται και τρέχουν όλοι να φύγουν, οι Ευρωπαίοι ηγέτες κάνουν κινήσεις και δηλώσεις υπέρ της Ουκρανίας και σαφώς κατά της Ρωσίας. Αφήνουν έτσι ανοιχτό το ενδεχόμενο της γενίκευσης του πολέμου.
Είμαστε τα θύματα της πολιτικής ανθρώπων που μιλούν χωρίς μέτρο και δεν ξέρω τι προσπαθούν ακριβώς να επιτύχουν, όταν με βεβαιότητα μια τέτοια κατάσταση, αν ξεσπάσει επισήμως δηλαδή ο Γ’ Παγκόσμιος Πόλεμος – γιατί διπλωματικά υφίσταται – θα οδηγήσει στη χρήση πυρηνικών όπλων και στην εξόντωση όχι κάποιων χιλιάδων απλώς…
Είναι εντυπωσιακό το πώς μιλάνε αυτή την ώρα οι πολιτικοί. Η γλώσσα – που διαμορφώνεται ανάλογα με τις περιπτώσεις – εξυπηρετεί τούτη την ώρα μια ρητορική πολέμου και οι λέξεις που χρησιμοποιούνται περιορίζονται σε λόγο πολεμικό. Μας προετοιμάζουν για τα μελλούμενα.
Χαρακτηριστικές ήταν οι δηλώσεις του υπουργού Αμύνης, Νίκου Δένδια – και ανατριχιαστικές – στο Συνέδριο «Athens Security Forum 2025»,  όπου είπε σχετικά με τα ζητήματα ασφάλειας ότι «το πρώτο προαπαιτούμενο είναι η αλλαγή κουλτούρας των ευρωπαϊκών κοινωνιών και η επιστροφή σε πνεύμα αυτοθυσίας που ο Ευρωπαίος θα έχει μέσα στη συνείδησή του, ότι μπορεί να χρειάζεται να θυσιαστεί για να υπερασπίσει τα δικαιώματα τα οποία απολαμβάνει. Σήμερα η Ευρώπη δεν αντέχει να δει φέρετρα με σημαία πάνω, ούτε καν με την ευρωπαϊκή σημαία. Οι ΗΠΑ είναι εθισμένες σε αυτό το θέαμα. Πρέπει λοιπόν να κάνουμε μια σοβαρή και ειλικρινή συζήτηση στο πλαίσιο της Ευρώπης, μέχρι πού είμαστε διατεθειμένοι να φτάσουμε».
Δεν καταλαβαίνω τι είδους συζήτηση θα μπορούσε να γίνει και μάλιστα τόσο ειλικρινής της οποίας το διακύβευμα να είναι τα «φέρετρα» που δεν έχουμε συνηθίσει – και πολύ καλά κάνουμε – να γυρίζουν πίσω! Να θυσιαστεί ο Ευρωπαίος πού ακριβώς; Στη Γάζα ή στην Ουκρανία; Υπηρετώντας οι Ευρωπαίοι στην Ουκρανία για ποια δικαιώματα θα πέσουν και υπέρ ποιας πατρίδας και γιατί; Εδώ γελάμε πικρά! Απειλεί η Ρωσία την Ελλάδα; Απειλεί την Αγγλία; Κι αν απειλήσει, ποιος φταίει; Και γιατί να πάνε οι δύο μου γιοι να πολεμήσουν στην Ουκρανία; Λέω εγώ τώρα… Για ποια δημοκρατία; Αυτή του Ζελένσκι; Που όσοι είναι εχέφρονες γνωρίζουν ότι πρόκειται για μια μαριονέτα! Σαφώς δεν είναι ο κ. Δένδιας το πρόβλημα – βέβαια αυτή η κυβέρνηση διακρίνεται για την βιασύνη της να τρέχει πρώτη να δηλώσει «παρούσα» σε οτιδήποτε είναι στη βάση του κακό για τον λαό της και για την Ελλάδα.. – διότι άλλες κυβερνήσεις ετοιμάζονται ήδη για πόλεμο!
Ν’ ακουστεί πέρα ως πέρα το κλάμα των μανάδων μπροστά στα κλειστά φέρετρα – γιατί κομματιασμένα θα γυρίζουν τα παιδιά τους – επειδή για κάποιους λόγους, συμφέροντα τους λένε, αποφάσισαν οι Ευρωπαίοι ηγέτες πως πρέπει να συνεχιστεί ο πόλεμος εναντίον της Ρωσίας; Ν’ ακουστεί το “μπουμ” και μαζί κι ο λυγμός των μανάδων, των γυναικών, των παιδιών; Να ραγίσει άλλη μια φορά η Οικουμένη, λες και δε φτάνουν τόσα θύματα!

Στην ΕΕ υπάρχει ραγδαία αύξηση των εξόδων για τα εξοπλιστικά προγράμματα, με αποτέλεσμα στους ευρωπαϊκούς λαούς να επικρατεί ανησυχία για τις κινήσεις των οικονομικών και πολιτικών ελίτ.Ενδεικτικά είναι και όσα είπε ο υπουργός Άμυνας της Γερμανίας Μπόρις Πιστόριους, στην εφημερίδα Frankfurter Allgemeine, όπου ανέφερε πως το καλοκαίρι που πέρασε θα μπορούσε να είναι το τελευταίο ειρηνικό καλοκαίρι της Ευρώπης.

«Είπατε ότι η αλλαγή πορείας απαιτεί χρόνο, τον ρώτησε ο δημοσιογράφος. «Έχουμε όμως αυτόν τον χρόνο; Βλέπουμε ότι ο Πούτιν δημιουργεί γρήγορα οπλοστάσια παρά τον πόλεμο στην Ουκρανία. Είναι λοιπόν πιθανόν η Ρωσία να επιτεθεί πολύ νωρίτερα;»

Στην απάντησή του ο Γερμανός υπουργός Άμυνας είπε πως «το ερώτημα παραμένει εικασία. Οι στρατιωτικοί εμπειρογνώμονες και οι υπηρεσίες πληροφοριών μπορούν να εκτιμήσουν κατά προσέγγιση πότε η Ρωσία θα έχει ανασυγκροτήσει τις ένοπλες δυνάμεις της σε σημείο που θα είναι σε θέση να εξαπολύσει επίθεση σε ένα κράτος μέλος του ΝΑΤΟ στα ανατολικά. Πάντα λέγαμε ότι αυτό θα μπορούσε να συμβεί από το 2029 και μετά» και πρόσθεσε πως «τώρα, ωστόσο, υπάρχουν άλλοι που λένε ότι αυτό είναι πιθανό ήδη από το 2028, και ορισμένοι στρατιωτικοί ιστορικοί πιστεύουν ακόμη και ότι είχαμε ήδη το τελευταίο μας καλοκαίρι ειρήνης. Δεν πρέπει να δίνουμε την εντύπωση ότι το ΝΑΤΟ δεν μπορεί να αμυνθεί. Μπορεί. Έχει σημαντικό αποτρεπτικό δυναμικό. Συμβατικό, αλλά φυσικά και πυρηνικό. Ανεξάρτητα από αυτό, έχουμε ένοπλες δυνάμεις έτοιμες για μάχη ,αλλά ναι, πρέπει να τις εξοπλίσουμε ακόμη καλύτερα».»

Η Γαλλία, παρά την οικονομική δυσπραγία της, έκλεισε συμφωνία με την Ουκρανία, που επίσης βρίσκεται σε δεινή οικονομική θέση, για 100 Raffale. Είναι αβέβαιο αν θα παραχθούν και πιο αβέβαιο το αν θα αγοραστούν. Γεγονός είναι πως η Ευρώπη εξοπλίζεται και το χειρότερο; Ότι μιλάνε για πυρηνικά…
Τις τελευταίες μέρες τα πράγματα είναι τραγικότερα. Πολωνία, Ρουμανία και Γερμανία απειλούν ξεκάθαρα με πόλεμο τη Ρωσία.
Ποιος μας πιάνει! Θα βγάλουμε τα μάτια μας με τα χέρια μας. Θα μπούμε όλοι στο χορό και θα χορέψουμε. Γιατί; Γιατί μερικοί πιστεύουν πως ήρθε η ώρα να ισοπεδώσουν τη Ρωσία. Είναι το αγκάθι στην εξυπηρέτηση των συμφερόντων τους. Κανείς βέβαια δεν λέει ότι ενέπαιξαν τον Πούτιν από τον Κλίντον και μετά όλοι οι Αμερικανοί Πρόεδροι…
Είναι μεγάλη κοροϊδία να μιλάνε για δημοκρατία, ειρήνη και άλλες αξίες, όταν αυτό που εφαρμόζουν είναι το “δίκιο του ισχυρού”. Κάνουν πόλεμο, για να επιβάλλουν ειρήνη. Φέρονται φασιστικά, για να φέρουν δήθεν δημοκρατία, μιλάνε για πατριωτισμό ενώ καταπατούν ξένες πατρίδες. Όπως κάνουν οι Αμερικάνοι σε όποιο σημείο της γης κι αν πάνε. Φαίνεται ήρθε η ώρα και για τους Ευρωπαίους να ζήσουν το μεγάλο παραμύθι.
Ο πόλεμος είναι κατάρα για το ανθρώπινο γένος. Είναι ο τρόπος που βρίσκουν οι «μεγάλοι» για να εξοντώνουν τους «μικρούς». Τα πράγματα προβλέπονται μαύρα. Οι ελπίδες στενεύουν. Τα περιθώρια. Πρέπει να αντιδράσουμε γιατί μας κλέβουν τη ζωή και το Αύριο. Κλέβουν τη ζωή των παιδιών μας. Έχουν σκοπό να διαλύσουν τον πολιτισμό μας. Ό,τι έφτιαξε ο άνθρωπος και σώθηκε από δύο Παγκόσμιους πολέμους, τώρα θα χαθεί, θα εξαφανιστεί.
Οφείλουμε απέναντι στους πατέρες και στους παππούδες μας να αντιδράσουμε…
Απ’ τα τελευταία και διόλου αισιόδοξα νέα… Στην «κόψη του ξυραφιού» οι σχέσεις Πολωνίας–Ρωσίας!- Οι Πολωνοί έκλεισαν το τελευταίο Ρωσικό προξενείο στο Γκντανσκ!
Την ίδια ώρα οι ΗΠΑ παρεμβαίνουν δυναμικά στις διαπραγματεύσεις για τον τερματισμό του πολέμου μεταξύ Ρωσίας και Ουκρανίας με ένα “Σχέδιο 28 σημείων” του προέδρου Τραμπ. Ωστόσο αυτά που προτείνονται μέχρι στιγμής δεν φαίνεται να ικανοποιούν και τα δύο στρατόπεδα, αν και ευνοούν τη Ρωσία.