I

Νιφάδες παντού,

κατάλευκες οι στέγεςˑ

χιονοθύελλα.

Λευκή ώρα δειλινού

τα χέρια χουχουλίζω.

ΙΙ

Χιονονιφάδες

υπόλευκος o ήλιος

μούδιασμα γλυκό.

Άρρητη λευκότητα

τα χαμόγελα άσπρα.

ΙΙΙ

Λευκό σεντόνι

τυλίγει τις κορυφές

και την καρδιά σου.

Στης ατραπού το άσπρο

χιονάνθρωπος γίνεσαι.

ΙV

Παγωμένο φως

λαμπυρίζει στη φύση.

Παγοκρύσταλλοι.

Λαχταρίσματα λευκού

χιονιού σ’ ολόρθες λεύκες.

V

Πέφτει το χιόνι

πάνω σ’ έρωτες. Πάθη

ξετυλίγονται.

Ποιήματα πλάθονται

παγώνει νους και σώμα.

VI

Βλέπω το χιόνι,

χορεύτριες νιφάδες

αέναο βαλς.

Τ’ αδράχνω με τη φούχτα

λευκό εκτυφλωτικό.

VII

Λαμπυρίσματα,

πυγολαμπίδες πάγου

σκεπάζουν τη γη.

Χιόνι πυκνό διακόπτει

τη νοσταλγία μαύρου.