Η Ρόμπα «Με λένε Μπάμπη, με λένε Ρόμπα, με λένε και Ληγμένη Επιταγή. Όχι από ασέβεια για μένα. Εγώ τους έχω δώσει το θάρρος. Γιατί μ’ αρέσει να περνάω τη [ … ]
Ετικέτα: μάνα
Σπύρος Κιοσσές: Νέκυια ή κατάβασις
Ι Σήμερα το πρωί φυτέψαμε τη μάνα μου, μάρμαρο δε βάλαμε, σκέτο χώμα ρίξαμε από πάνω της και λίγα βότσαλα γύρω γύρω, να την ποτίζει η βροχή, να πεταχτούν από [ … ]
Αγγελική Στεφανίδου: δυο ποιήματα
Εικονοστάσι Τις νύχτες της αγωνίας σας φωνάζω έναν έναν ανάβω καντήλι σας λιβανίζω με ευλάβεια σαν τη μάνα μου και τη μάνα της μάνας μου γυρεύω σημάδι μα στις μετάνοιες [ … ]
Αντωνία Παπαδάκη: Μπροστά στον καθρέφτη
Κοιτάζω τον εαυτό μου στον καθρέφτη. Ο χρόνος σμιλεύει αργά αλλά αδυσώπητα τη μορφή μου. Δεν ξεγελιέται και ας προσπαθώ να του ξεφύγω. Εις μάτην. Είναι ορατά τα σημάδια του [ … ]
Χρήστος Ντικμπασάνης: ΤΟ ΕΝ ΚΑΙ ΤΟ ΠΑΝ
Πάντα θ’ αναζητώ την ανέσπερη αγκαλιά της μάνας μου και ας έχω μνήμη ελαττωματική Σαν τη δίνη του ποταμού θα στροβιλίζεται πάντοτε γύρω απ’ τις [ … ]
Ελένη Βαρθάλη: ποιήματα
ΟΙ ΔΡΟΜΟΙ Εκεί που ζει εφησυχασμένος ο άνθρωπος ξεστρατίζει μεμιάς ο στοχασμός του απ’ την άμετρη αυταρέσκεια της παντοδυναμίας του και γίνεται όλος πνεύμα. Κι έτρεχα μικρό παιδί [ … ]
Αλέξανδρος Αδαμόπουλος: ένα διήγημα
Η ΡΟΜΠΑ Μέσ’ στ’ άγρια μεσάνυχτα! Ποιος διάολος είναι νυχτιάτικα; Και επιμένει· δέκα φορές χτύπησε το τηλέφωνο, το ’κλεισε και ξαναχτυπάει αμέσως μετά. -Γύρισες; Πήρα πριν λίγο και στο [ … ]
Σπύρος Κιοσσές: ένα διήγημα
Ρυζόγαλο Η μάνα του δεν έδειχνε τρυφερότητα. Όχι μόνο σ’ αυτόν, σε κανένα απ’ τα παιδιά της, έξι είχε που της ζήσανε. Πού να προλάβει; Μοίραζε φροντίδα και χέρια στα [ … ]
Καίτη Παυλή: Δυο ποιήματα
Ξημέρωμα στην Ιντλίμπ Τόσος σωρευμένος πόνος Σε ερείπια πόλεων οδύνη τόση Κραυγές, οιμωγές, θάνατος Και πατημασιές πολέμου πάλι; Ξύπνησα με φοβερές βροντές και λάμψεις Κι άκουσα του παιδιού [ … ]
Δημήτρης Μαγριπλής: ένα διήγημα
Τιρκουάζ χαλιά Μας πήγαν συντεταγμένους από την δουλειά. Το αφεντικό μάς είχε προειδοποιήσει. – Μην λείψει κανείς. Ξεκινήσαμε ως μπουλούκι και περπατήσαμε αρκετή ώρα προτού συντονιστούμε και με τους [ … ]
Σκιτσογραφίες 5×5, Γλυκερία Λάμπρου
Θαλασσοφαγωμένο: Είναι η ζωή μια θάλασσα και οι ψυχές με καράβια μοιάζουν. Όπως το αλάτι και ο ήλιος διαβρώνουν τα σκαριά, έτσι και οι δυσκολίες χαράζουν τις ψυχές των [ … ]
ΛΕΝΗ ΖΑΧΑΡΗ: ΑΝΟΙΞΗ ΠΟΥΤΑΝΑ
Άνοιξη Μαργιόλα… Ένα παλιοθήλυκο είσαι που ξεκινάς με μια Παγκόσμια «Γιορτή» αφιερωμένη στις Γυναίκες και στον αγώνα για τα Δικαιώματά τους και εκπνέεις με μια «Γιορτή» για τις Μάνες όλου [ … ]