Έφη Φρυδά. Δύο ποιήματα
Ο χρόνος, έστω με τη μέθοδο των βρικολάκων Ο χρόνος εν αγνοία μου καθώς οδηγώ τη μέρα μου σε μηδαμινές ασχολίες-ογκόλιθους επιχειρώντας να φτερουγίσω ανάμεσα σε μολυβένια χαρτιά ν’…
Ο χρόνος, έστω με τη μέθοδο των βρικολάκων Ο χρόνος εν αγνοία μου καθώς οδηγώ τη μέρα μου σε μηδαμινές ασχολίες-ογκόλιθους επιχειρώντας να φτερουγίσω ανάμεσα σε μολυβένια χαρτιά ν’…
Ίσως ακριβώς επειδή έζησε σε μια ταραχώδη και ταχύτατα μεταβαλλόμενη εποχή, διάστικτη από πολέμους κι επαναστάσεις, έφτιαξε ένα δικό του κόσμο πλήρη φαντασίας σε ακραίο, γκροτέσκο επίπεδο. Σ’ αυτό το…
ΟΛΟΣΩΜΟΣ ΚΑΘΡΕΦΤΗΣ Πονώ όλο μου το σώμα τα πόδια μου δεν τα νιώθω καθόλου. Τι έγινε; Θυμάμαι να δίνω εντολή στο λοχία Γιώργο να οδηγήσει το λόχο πίσω από…
Έρωτα εσύ, μικρέ αναρχικέ, ξεβράκωτε. Ανάγκη μου τρισμέγιστη που τόσες φορές σ’ έδιωξα και στο κατόπι σου έτρεξα άλλες τόσες. Έλα σου λέω, γύρνα πίσω Κοίτα, αφήνω τώρα εδώ, μόνο…
ΛΥΚΟΣ Ουρλιάζω τις λέξεις μου στο φεγγάρι στο χαρτί το μελάνι μόνο, φυλακισμένο. ΠΟΙΗΣΗ Μια πράξη διαρκής μονότονη χωρίς σημασία μπροστά σ’ ένα καθρέφτη μια παντομίμα ξεψυχά. ΑΡΧΙΤΕΚΤΟΝΙΚΗ…
Γυναίκα Σ' αυτήν τη σπείρα ο Κόσμος εισέρχεται μωρό και γίνεται Άντρας. Όσο υπάρχει μία αγκαλιά θηλυκότητας δεν υπάρχει ορφάνια, ο στρατιώτης έχει σπίτι να επιστρέψει, έχει μία πηγή…
* Γυναίκα Σ' αυτήν τη σπείρα ο Κόσμος εισέρχεται μωρό και γίνεται Άντρας. Όσο υπάρχει μία θηλυκότητας αγκαλιά, δεν υπάρχει ορφάνια, ο στρατιώτης έχει σπίτι να επιστρέψει, έχει μία πηγή να…