Κάθε βράδυ  σχεδίαζε να ανεβεί πάνω. Σε κείνη τη σκάλα. Να δει τη θέα από κει. Και  όλο αύριο έλεγε κι ας ήταν μεσόκοπη πια. Λες και η ζωή ήταν …

«Πες μας, θεία-Ρήνη, πες μας για τους κρεμασμένους.»             Και η θεία Ειρήνη καθόταν στο σκαμνί ανάμεσα στα παιδικά κρεβάτια, έφτιαχνε την μαύρη μαντήλα, έστρωνε την ποδιά, κοίταζε τις παλάμες…