Παραμυθία το παραμύθι. Για τους φτωχούς, τα παιδιά, τους περιφρονημένους. Αυτά τα παλαιότερα κείμενα της ανθρωπότητας είναι μαγικά. Τουτέστιν μη ρεαλιστικά. Ψυχογενή. Κι έχουν πάντα αίσια έκβαση. Ο πιο χαζός…
Βρέθηκα μακριά απ’ τη φυλή, το ορφανό Δεν είχα φόβο Πνεύμα μεγάλου ζώου κυνηγούσα Πρόγονος μού παραστεκόταν, το τοτέμ μου Κάτι ασώματο, που με προστάτευε ολόσωμο - Δεν είχα φόβο…
ΤΑ ΧΡΟΝΙΑ Απόψε θα γεννήσω. Σε νιώθω μέσα μου να κινείσαι, σου λέω γλυκόλογα, σε αγγίζω απαλά. Οι γιατροί μου έδωσαν πέντε χρόνια ζωής. Από το δωμάτιο του νοσοκομείου…
[…] 'Οσο για τους πρώτους ανθρώπους που δημιουργήθηκαν, λένε ότι ζούσαν άτακτη ζωή και σαν θηρία, και διασκορπισμένοι έβγαιναν στα βοσκοτόπια και έτρωγαν από τα χόρτα τα πιο τρυφερά και…
ΤΑ ΙΕΡΑ ΜΟΥ ΣΚΕΥΗ Ό, τι και αν αγγίζω κόβομαι. Όλα απέκτησαν αιχμές. Και με τον άνεμο ματώνω Για ορατές καταστροφές Κι αόρατες οδύνες. Μέσα στην άχνη Και την…
Ρούχα Κοιτάζω τα ρούχα μου, πλήθος, σε θανάσιμους εναγκαλισμούς πάνω στην κρεμάστρα της κρεβατοκάμαρας. Παλεύουν και σκαρφαλώνουν το ένα πάνω στ’ άλλο, βίαια, πιο βίαια γιατί αυτό γίνεται σε μη-κίνηση.…
Σήμερα μοιάζει αφελές, σχεδόν εκτός τόπου και χρόνου. Σε κάποιο μέλλον όχι και τόσο μακρινό πολύ φοβάμαι ότι θα θεωρείται επικίνδυνο και - γιατί όχι - απαγορευμένο, εκτός νόμου… Αναφέρομαι…
