Τρελαίνομαι όταν ξεκινώ ένα μυθιστόρημα μυστηρίου 700 σελίδων και στην πρώτη από τις έξι παραγράφους της πρώτης σελίδας διαβάζω:
«Πίστευε πως θα μπορούσε να ξεπεράσει εκείνο το εμπόδιο, μα λάθεψε. Το δεξί του πόδι μπλέχτηκε στο καλώδιο που είχε παραλείψει να παραμερίσει, έχασε την ισορροπία του και έσκασε με δύναμη πάνω στο πλακόστρωτο. Ο ιατροδικαστής απεφάνθη πως ο θάνατος του Μάξιμου δεν επήλθε από το κρανιοεγκεφαλικό του τραύμα εξαιτίας της πτώσης, μα υπέστη ανακοπή πριν από την επαφή του με το έδαφος». Ίσως από το σοκ που δεν πήγαν όλα όπως πάντα νόμιζε, λέω εγώ τώρα.
Και αναρωτιέμαι:
Και τώρα τι απομένει να μάθουμε στις υπόλοιπες 699,8 σελίδες;
Ήδη με έχουν κατακλύσει οι απορίες, οι υποθέσεις, οι αμφιβολίες και οι σκέψεις:
– Μα “Μάξιμος”, ρε φίλε;
– Εάν είχε τεντώσει πρώτα το αριστερό του πόδι ο Μάξιμος, άραγε πάλι θα έπεφτε;
– Από πότε είχε να κάνει καρδιολογικό έλεγχο ο Μάξιμος;
– Εάν ο Μάξιμος πίστευε πως “μπορεί” να ξεπεράσει εκείνο το εμπόδιο και όχι πως “θα μπορούσε”, λες να είχαν εξελιχθεί αλλιώς τα πράματα;
– Για μια στιγμή: Τι ακριβώς ήταν αυτό το εμπόδιο; Και, τι καλώδιο ήταν αυτό;
– Πού είχε τη Σελήνη του ο Μάξιμος;
– Τι βλέπουν κι αυτοί οι ιατροδικαστές…
– Όταν μας λέει ο συγγραφέας με το καλημέρα σας πως “δεν πήγαν όλα όπως πάντα νόμιζε (ο Μάξιμος)”, τι ακριβώς εννοεί; Κακολογεί το μακαρίτη;
– Κι αν δεχτούμε πως ο Μάξιμος έκανε πάντα του κεφαλιού του και ασχολιόταν με τα …νομίσματά του, άραγε αυτή ήταν η τελευταία φορά που την πάτησε ή η πρώτη (και τελευταία;)
– Επίσης, πού ήταν ανεβασμένος, έχασε την ισορροπία του κι “έσκασε με δύναμη πάνω στο πλακόστρωτο”;
– Άραγε πόσα κιλά ήταν ο Μάξιμος;
– Υπάρχει περίπτωση η ανακοπή να προήλθε από παρενέργειες κάποιας φαρμακοθεραπείας;
– Και εάν ναι, τα φάρμακα αυτά να ήταν συνταγογραφημένα ή να του τα σύστησε κάνας μπατζανάκης γιατί βοήθησαν πολύ τη συνυφάδα της πεθεράς του;
– Αλήθεια, ποιους αφήνει πίσω του ο Μάξιμος;
– Είχε φροντίσει να κάνει διαθήκη ή θα τα κονομήσουν -με ή χωρίς εισαγωγικά- οι δικηγόροι, η εφορία, το κτηματολόγιο, οι τράπεζες, η αστυνομία, οι ψυχίατροι, μην πω και τα πρωτοσέλιδα των ΜΜΕ, εάν ο Μάξιμος ήταν δημόσιο πρόσωπο;
Αποφασίζω να παραμερίσω προς το παρόν όλα τα παραπάνω και να προχωρήσω στην ανάγνωση του βιβλίου ελπίζοντας μελλοντικά -και σύντομα παρακαλώ- να απαντηθούν τα ερωτήματά μου.
Και διαβάζω στη δεύτερη παράγραφο:
“Έτσι ξεκίνησε εκείνη η ημέρα της Αρσινόης, η οποία αποφάσισε ξαφνικά πριν τη δουλειά να πεταχτεί με το ηλεκτρικό της πατίνι στο φούρνο της γειτονιάς για μια vegan τυρόπιτα κουρού κι ένα ντεκαφεϊνέ εσπρέσσο αμερικάνο μέτριο με στέβια και γάλα αμυγδάλου, και η οποία την ώρα που έτρεχε ανάποδα στο μονόδρομο υπέστη έμφυλη επίθεση διότι ένας οδηγός αυτοκινήτου της φώναξε έξαλλος “πας ανάποδα μωρή”, συνέχισε ταραγμένη το δρόμο της και με το ζόρι προσπέρασε έναν που έπεσε από ψηλά (τον Μάξιμο) και παραλίγο να πέσει απάνω της και άντε μετά να πιστέψουν στο γραφείο ότι θα αργήσει γιατι ειναι πάλι στο νοσοκομείο, και από την ταραχή της σταμάτησε, έφτιαξε τα μαλλιά της και αμέσως έβγαλε μια ταραγμένη σέλφι και ανέβασε νέο στόρι με τίτλο “ΕΛΕΟΣ”.
Φταίω εγώ μετά που γεμίζω απορίες;
Άραγε:
– Είμαι σίγουρη πως διάβασα το οπισθόφυλλο πριν αγοράσω το βιβλίο;
– Πόσοι ακόμα πιστεύουν πως τα σενάρια που πλάθει ο εγκέφαλός μας έχουν έστω και μια μικρή βάση;
– Ποιος είναι ο στιχουργός του “γι’ αλλού κινήσαμε κι αλλού η ζωή μας πάει”;
Ας φτιάξω μια ζεστή μέντα πριν προχωρήσω στην τρίτη παράγραφο. Νομίζω πως την χρειάζομαι. Θα με βοηθήσει, είναι αντιοξειδωτική. Περιμένοντας να βράσει το νερό θα ‘χω και χρόνο να βάλω τις σκέψεις μου σε τάξη.
