Οι μέρες που έρχονται -εκτός από Άγιες και εορταστικές- για πολλούς και διαφορετικούς λόγους είναι πολύ αγχωτικές και δύσκολες για μια μεγάλη μερίδα ανθρώπων κάθε ηλικίας ανάμεσά μας.

Δεν χαίρονται όλοι, δεν πανηγυρίζουν όλοι, δεν μοιράζονται όλοι, δεν θέλουν να μοιραστούν όλοι, δεν επιθυμούν (ή απλά δεν δύνανται) όλοι να …αποκαλυφθούν, να ανακριθούν, να απολογηθούν, να πιεστούν, να υποχρεωθούν, να ξοδευτούν, να μετακινηθούν, να ξεσαλώσουν και τόσα άλλα.

Παρόλα αυτά, προσποιούμαστε ότι όλοι (οφείλουμε να) περιμένουμε με ανυπομονησία την ώρα των ατελείωτων εορταστικών -οικογενειακών κυρίως- τραπεζιών, όπου ανταμώνουμε όλο το σόι μεν, πλην όμως δεν ξεφαντώνουμε υποχρεωτικώς.

Στο πλαίσιο λοιπόν αυτής της προετοιμασίας, ας βάλουμε κάποια πράγματα στη θέση τους.

Όταν έρθει η ώρα της επίσκεψης και κυρίως του τραπεζιού, γενικώς καλό είναι να διαλέγουμε να θέτουμε ερωτήσεις ανοιχτού τύπου, εκείνες δηλαδή όπου ο ερωτώμενος έχει τη δυνατότητα να απαντήσει όπως θέλει, και όχι κλειστού τύπου, με επιλογή ανάμεσα σε ένα Ναι ή ένα Όχι, για παράδειγμα.

Σε κάθε περίπτωση, υπάρχουν ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ ΠΟΥ ΚΑΛΟ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΜΗΝ ΚΑΝΟΥΜΕ (πολύ περισσότερο όταν κάθε χρόνο επαναλαμβάνουμε τις ίδιες):

– Πότε θα παντρευτείτε;

– Κάνα παιδάκι δεν σκέφτεστε ακόμα;

– Πόσα μαθήματα χρωστάς;

– Γιατί δεν ήρθε ο/η …….;

– Τι θα πει έγινες βίγκαν;

– Πόσο λίπος μπορείς πια να καταβροχθίσεις;

– Το ίδιο φόρεμα δεν φόραγες κι πέρυσι;

– Πόσα είπες πως φάγατε προχτές στο ντέρμπι;

– Ακόμα να βρεις δουλειά;

– Τι θα ψηφίσεις;

– Αυτό δεν είναι το 3ο πιάτο που γεμίζεις;

– Διαβάσατε την Ιθάκη;….και ένα σωρό παρόμοιες ερωτήσεις.

Ας μην ξεχνάμε και τις ΔΙΑΠΙΣΤΩΣΕΙΣ ΠΟΥ ΚΑΛΟ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΜΗΝ ΚΑΝΟΥΜΕ, όταν αυτές είναι πολύ χειρότερες κι από το να κάναμε ερωτήσεις:

– Πάχυνες!

– Έρεψες!

– Πάλι άκεφος/η είσαι!

– Όλο χαζογελάς!

– Το χαβά της η μάνα σου!

– Βλέπω ότι το παιδάκι σας δεν σταμάτησε να δαγκώνει τους άλλους! …και ένα σωρό παρόμοια.

ΕΠΙΣΗΣ:

– Δεν θέλουν όλοι να βγάλουν φωτογραφίες για άμεσο ποστάρισμα με tag στα σόσιαλ, τύπου “Ευλογημένοι στην Τοποθεσία “στου κουμπάρου και φέτος” ” κλπ

– Δεν θέλουν όλοι να φωτογραφίσουν κάθε πιάτο και κάθε τους μπουκιά.

– Δεν προσπαθούν όλοι να πιάσουν τη γιαγιά να λέει βλακείες για να την κάνουν reel.

– Δεν καίγονται όλοι να αρχίσουν ντε και καλά το τσιφτετέλι πάνω στο τραπέζι, πριν καν προλάβουν να βγουν οι δίπλες, οι τούρτες, τα πανετόνε αργής ωρίμανσης και τα μελομακάρονα με μούσμουλα, στέβια, ανάλατο φυστίκι κλπ

– Όταν η κουμπάρα/συνυφάδα/ξαδέρφη κλπ αρχίζει να ζεϊμπεκάρει με πάθος μόλις ακουστεί το καθ΄όλα Χριστουγεννιάτικο τραγούδι “είμαι άντρας και το κέφι μου θα κάνω”, απλώς χτυπάμε παλαμάκια και δεν αρχίζουμε τις ψυχο-κοινωνικο-καλλιτεχνικές διερευνήσεις, διαφορετικά κινδυνεύουμε για ακόμα μία φορά με παρεξήγηση (κάθε είδους, άσε που θα ‘ναι και άσκοπη).

Τέλος, ας διευκρινίσουμε πως πολλές λέξεις είναι παρεξηγημένες με τον τρόπο που τις ερμηνεύουμε. Και ας τονίσουμε πως έχουν σχεδόν όλες τους υποκειμενική χροιά!

Η ειλικρίνεια -για παράδειγμα- ΔΕΝ σημαίνει αγένεια, προσβολή, ωμότητα, σαδισμό ή κυνισμό…

– …Μα είπα την αλήθεια!  λέμε.

Αααα, για να σταθούμε λιγάκι παραπάνω εδώ:

1) Σε ρώτησαν τη γνώμη σου; …Α όχι, ε;  (…) ή/και

2) Σημασία δεν έχει μόνο το ΤΙ λέμε, αλλά και το ΠΩΣ το λέμε

Ας μην αρχίσουμε όμως τις βαθύτερες αναλύσεις, μέρες πού ‘ναι!

***

Ευχόμαστε όλοι μας να περάσουμε όσο γίνεται καλύτερα, μέσα στις προσωπικές και τις γενικές συνθήκες!

Ας είμαστε όσο μπορούμε περισσότερο ο εαυτός μας (αυτός ο άγνωστος) !

Ας θέσουμε και ας δεχτούμε λίγο πιο …ακριβοδίκαια τα όρια στον εαυτό μας και στους άλλους!

Και

Είθε τα φετινά τραπέζια να είναι πιο ανέμελα κι αναίμακτα σε σχέση με τα προηγούμενα, ώστε να μην τα κουβεντιάζουμε έξαλλοι τουλάχιστον μέχρι το Πάσχα που έρχονται τα επόμενα!