Δεκέμβρης  Α’

Κι έπεσε ξανά το χιόνι

παχύ

καυτό

επάνω στις πληγές μας

Έκανε ξανά τον κύκλο του ο χρόνος

ανάσα με τους δείκτες της

μέσα στα βλέμματά μας

«Καλά Χριστούγεννα» ψιθύρισε

και δάκρυσε το κοριτσάκι με τα σπίρτα

στη γωνιά του δρόμου διπλωμένο

Άνεμοι λευκοί σαρώνουν τώρα

τα ξερά μονοπάτια

κατρακυλούν απ’ τις σκεπές

βογκώντας ανάμεσα απ’ τους χιονανθρώπους

Μόνο τα παιδιά απομένουν

καθώς τ’ αστέρια αγγίζουν

των ελάτων τις κορυφές

κεράκια ικεσίας αναμμένα

Μόνο τα παιδιά

                                                        *

Δεκέμβρης  Β’

Κι έπεσε ξανά το χιόνι

παχύ

ζωντανό

με χίλια στόματα να κρένουν

χίλια πούπουλα να μπουμπουκιάζουν στον ουρανό

Χορδές λευκές

άρπισαν τη δόξα του

ηχώ από κορυφή σε κορυφή

καμπάνες

που διαλάλησαν τη νίκη του χειμώνα

                                                  *  

Δεκέμβρης  Γ’

Έπεσε, το χιόνι

και μές στ’ ουρανού τα ξέφωτα

άνοιξε δίοδο φυγής

η ευτυχία των ανθρώπων

Ανέσπερα όνειρα όρισαν τις λίμνες τους

νοσταλγία

και Ιθάκη

Αντάρα γονατίζει μακριά τον ορίζοντα

σιωπή πέφτει στο πηγάδι

Πώς νανουρίζει

μέσα στα ξέφωτα η αγάπη

τα παιδιά του μέλλοντός της