Ένα ψάρι με σημαία

κολυμπούσε στ’ ανοικτά

έχοντας και στην παρέα

τα βαθιά μεσάνυχτα.

Η σημαία ήταν γαλάζια

με ολόλευκους αφρούς

που ξεδίπλωναν ατλάζια

και τρελούς αγάπανθους.

Θα μου πείτε δεν ταιριάζει

μες τη νύχτα να θωρείς

μια σημαία να χαράζει

το πού κείται  της αυγής.

Απαντώ: Δεν ειν’ ανάγκη

να γυρεύεις λογική,

δεν ταιριάζει τέτοια νάρκη

σ’ αγαθόπιστη ψυχή.

Αμολήστε το φεγγάρι

στα ουράνια τ’ αετού,

στη σημαία και το  ψάρι

δώστε χώρο να πετούν.