Μένη Πουρνή: δυο ποιήματα

ΕΛΛΕΙΠΕΙ

 

Σαν να ήταν παρών, εξέλειπε.

Τι κι αν είχε βρεθεί;

Κι αν είχε βρεθεί, πόσο θ’ άντεχε ακόμη;

Διακεκομμένο κενό η έλλειψη.

 

ΘΕΟΦΑΝ[Ε]ΙΑ

 

Ρωγμή αρτίου φωτός

Εν είδει λευκής περιστεράς

σ’ ολόλευκη tabula rasa.

Θεία Επιφάνια.

Ανάμεσα σε τόσους θεούς

Επιφαίνοντες

Φάνηκε ένας ακόμη.

Επ’ ουδενί πατρώος ή εφέστιος,

δικός μας ή για τον κόσμο;

Αν είναι να ταχυδρομήσω

την Επιφοίτηση.