Skip to content
Πριν από μένα, η σκιά μου πού ανήκε;
Η σκιά σου; Η παρασκιά; Η άλως;
Δεν πρόφταινα απάντηση
Υπήρχε, δεν υπήρχε
Ανέβαινε ο βυθός
Κατέβαινε το οδόστρωμα
Έξω από μας συνεχιζότανε ο δρόμος, όμως
Κίνδυνος, μια παρατεταμένη παύση
Των εγκοσμίων έχαινε στην άσφαλτο
Και προχωρούσε-
Το λίκνισμα επιταχύνθηκε, το ράγισμα
Διακλαδίστηκε αθόρυβα, γλυκά, στα κόκκαλα-
Ήταν μεσάνυχτα, έγινε μεσημέρι
Κάθετο φως κάρφωσε σε σεντόνια συσπασμένα
Άδεια και διάφανα τα σώματα-