Η φτώχεια ψάχνει λύσεις και σημαδεύει ζωές…. Όλοι στο χωριό είχαν ένα γουρούνι. Το έτρεφαν ολοχρονίς. Παμφάγο, αεικίνητο, δυνατό, ταυτιζόταν με τη βρωμιά που του επέβαλλε η σχετική αδιαφορία…. Προ-Παραμονή Χριστουγέννων, ανήσυχο πηγαινοερχόταν και γρύλιζε ακατάπαυστα με το γρουτς γρουτς της απελπισίας, με πνιχτούς, πλην ισχυρούς ήχους…. Παιδί, στο κρύο δωμάτιο, αφουγκραζόμουν και ένιωθα -δε θα πω ήξερα- ότι ήξερε… Παραμονή Χριστουγέννων και οι σφάχτες- γδάρτες ακόνιζαν τα μαχαίρια…. Να φύγει το ζωντανό, σαν χάρη τελευταία, με χτύπημα καίριο και κομψό… Το σφάγιο θα γινόταν θυσία στη φτώχεια, την προσπάθεια στοιχειώδους αυτάρκειας… Φωτιά, καυτό νερό, κρασί, γλυκάδια κι αμελέτητα, ανδρικές κουβέντες, ορθάνοιχτα παιδικά μάτια και αεικίνητες μανάδες…. Μύλλα, παστό,λαρδι, τσιτσιροπιτες, μυλλόπιτες, λαόπιττες, λούντζα, αφέλλια, καουρμάς, αποχτιν…. Η μνήμη, η απόσταση αποτιμά την πενία και το λαογραφικό θρίλερ…. Αδυνατώ να τα εξωραΐσω, παρότι η λούντζα και τα λουκάνικα της μάνας νοικοκυράς ήταν έδεσμα που λύγιζε και αγγέλους…. Σήμερα προτιμώ τα χόρτα και τα λαχανικά… Τα όνειρά μου συνεχίζουν να ανακαλούν, ενίοτε, φόβους, φωνές, λυγμούς , πόρτες κλειστές, και,το κλάμα του γουρουνιού….
Βιογραφικό σημείωμα
Γεννήθηκα και πέρασα τα 18 πρώτα χρόνια της ζωής μου σε ένα μικρό παραθαλάσσιο χωριό της Κύπρου. Έκτοτε ζω στην Αθήνα,έχοντας σπουδάσει φιλολογία στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και διδάσκοντας επί σειρά ετών στη δημόσια εκπαίδευση.Η ενασχόληση μου με την ποίηση και συγγραφή ξεκινά από τα μαθητικά μου χρόνια,έχοντας κερδίσει δύο παγκύπρια πρώτα βραβεία και συνεχίζεται μέχρι σήμερα.Ωστόσο η προσωπική μου εσωστρέφεια και συστολή μου επέτρεψαν την έκδοση μιας μόνο ποιητικής συλλογής με τον τίτλο “το μπλε ποιήμα “εκδόσεις Σμίλη.
