Ζει ένας γέροντας ζητιάνος στη γωνία της οδού Αναπαύσεως  και Μεσογείων

στο φανάρι .

Τύχη να σε πιάσει κόκκινο.

Έρχεται με ένα κουτί  στα χέρια ζητώντας λίγα κέρματα .

Σα θυμιατό ιερουργεί και διακονεί.

«Πόση χαρά μου δίνεις, σε περίμενα», είπε.

Κι ο πόνος ο δικός μου σάστισε μην ξέροντας να μείνει ή να φύγει .

Αποδέκτης δωρεάς ανέλπιστης,

με ένα κέρμα μόνο να  περνά η ψυχή μου το  πορθμείο απέναντι

να λυτρώνεται χωρίς λυγμούς .