ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΕΜΠΝΕΥΣΗ

Ποίηση ήρθα,
με το μουρμούρισμα όσων πηγών δεν στέρεψαν                               
                                                                             ακόμα
με το τραγούδι των πουλιών,
που ηλιαχτίδες κυνηγούν στις φυλλωσιές.
Όσο τ’ αστέρια παραμένουν φωτεινά,
πως θα μπορούσα να μπερδέψω
του ουρανού τα μονοπάτια;
Άφησα έρημο το σώμα μου,
πετώντας να σε βρω.
Όλη τη νύχτα με σπαθίζαν αστραπές
κι ο ιδρώτας κυλούσε πάνω μου ρουμπίνια.
Την αυγή ένα σμάρι περιστέρια
χάραζαν με τα ράμφη τους
το νοτισμένο χαρτί
κι εγώ ξαναβρίσκοντας τα χέρια μου
κρατούσα το μαντήλι μου στα μάτια.