Εάν ασπασθούμε τη ρήση της Σουηδής συγγραφέως Σέλμα Λάγκερλεφ: «Το παιδικό λογοτέχνημα είναι αληθινό, όταν αρέσει τόσο στους μεγάλους, όσο και στους μικρούς», που αναφέρει στον πυκνό όσο και περιεκτικό Πρόλογο του βιβλίου η Καθηγήτρια Γλωσσολογίας ΔΠΘ, συμπολίτισσα Ζωή Γαβριηλίδου, τότε η Δασκάλα Ευδοκία Φανερωμένου έγραψε, στο πρώτο της εκδοτικό εγχείρημα, ένα όντως «αληθινό» λογοτέχνημα, πολλαπλών ανατροπών και αντίστοιχων ερμηνειών. . Παραβαίνοντας την 7η εκ των δέκα ηθικών εντολών, που χαράχτηκαν σε πέτρινες πλάκες από τον ίδιο τον Θεό, σύμφωνα με την Παλαιά Διαθήκη, επιχειρεί το πρώτο «βλάσφημο» ατόπημα των ηρώων της. Μόνο που την κλοπή-απαγωγή δεν την πράττουν, όπως θα περίμενε ο αναγνώστης, οι μικροί μαθητές τής τάξης, αλλά η ίδια η Δασκάλα τους κυρία Μαρούλα! Τους κλέβει το φαγητό της μανούλας τους που τα παιδιά έχουν φέρει από το σπίτι. Εύστοχος συμβολισμός στην υπερβολή του και πρωτότυπη η ανατροπή της πεπατημένης οδού. Προκαλώντας στους πολυμήχανους μπόμπιρες αμηχανία, πλήθος ερωτηματικών και την βάσανο εύρεσης μιας κάποιας λύσης. Τη διαλεύκανση του μυστηρίου και τη λύση αυτού, αναλαμβάνει ο λιλιπούτιος Θρασύβουλος, ο κατά κόσμον Θράσος -ο οποίος θα μπορούσε να διαβαστεί και ως «θράσος». Όλα αυτά τα… καταδικαστέα καμώματα διαδραματίζονται στο δεύτερο μέρους του αφηγήματος. Το οποίο θα δικαιούταν, σε άλλη περίπτωση και με τον ανάλογο χειρισμό, να εκληφθεί ως μία αυτοτελής ιστορία. Που θα έμενε, ωστόσο, ανάπηρη εάν η συγγραφέας δεν διέθετε την ευφυία να την συνδέσει και να την εξαρτήσει αναπόσπαστα με το πρώτο μέρος της όλης εξιστόρησης. Να την συρράψει και αναπτύξει, στη συνέχεια, σε δώδεκα εύπεπτα Κεφάλαια μικρής αναπνοής.
Στο οποίο πρώτο μέρος διαδραματίζονται τα μύρια όσο πρωτότυπα, τολμηρά, διασκεδαστικά, αυθάδη έως ενοχλήσεως, εξοργιστικά μαγικά στην έκρηξή τους. Η Ε. Φανερωμένου, χρησιμοποιώντας το μαγικό ραβδί της, κατασκευάζει, ως άλλος Δημιουργός, μια πολιτεία εκτός του κόσμου τούτου. Την ονομάζει Συμπαντία και βάζει να την κατοικίσουν οι πλέον συμπαντικοί τής πλάσης: Μικρόσωμα, μονόφθαλμα ανθρωπάκια-Κύκλωπες. Μεταξύ αυτών και ο χαρισματικός Θράσος, με σώμα στο μέγεθος μιας μικροσκοπικής καρφίτσας, προσόν που του προσφέρει την ευχέρεια να εισχωρεί σε όλες τις πτυχώσεις του μυαλού των απλών ανθρώπων, εμπλουτίζοντάς τους με θέληση, έμπνευση και δημιουργική αποτελεσματικότητα. Επιπλέον διαθέτει έναν μοναδικό οφθαλμό, «ος τα πανθ’ ορά!».
Η Ε. Φανερωμένου, συνειδητά ή ασυνείδητα, λαμβάνει στοιχεία από την Ελληνική Μυθολογία, κάνει θριαμβευτικό πέρασμα από τη χρυσή εποχή του Περικλέους, κινούμενη παράλληλα μεταξύ φυσικών και μεταφυσικών καταστάσεων. Δημιουργεί, ως έτερος μικρός Θεός, έναν καινούργιο κόσμο, καταπατά θεσπισμένους ηθικούς νόμους, τους οποίους σπεύδει να αποκαταστήσει προς δόξα της ζητούμενης Μάθησης. Υπέρτατος στόχος της αποστολής της τής επιβάλει -μιας και είναι Δασκάλα στην πραγματικότητα και η ίδια- την αναζήτηση ανώδυνων και όσο το δυνατόν περισσότερο προσιτών τρόπων, για να διδάξει στους μαθητές της την απλότητα, με απώτερο σκοπό την αποτελεσματικότητα των αναζητήσεων αυτών που τους ταλανίζουν. Διασκεδάζει αντάμα με τα παιδιά και αυτοταπεινώνεται κρατώντας για τον εαυτό της τον ρόλο του «κακού βλάσφημου». Χρησιμοποιεί ως συνεργούς στην όλη επιχείρηση, και ως ένα βαθμό, αυτοβιογραφικά στοιχεία, επικαλούμενοι, προς αρωγή και βοήθεια, τον γήινο φιλόσοφο παππού της, την αυστηρή έως ακρότητας στις διατροφικές υστερίες μητέρα της, η οποία αποτάσσεται το λάδι-το αλάτι-το πιπέρι, την στερημένη από τις απολαύσεις των γεύσεων, πολέμια κάθε είδους μπαχαρικών, αδελφή της Κικιλία ( ! ). Ανασύρει από το οπλοστάσιό της -υπακούοντας στην πολύτιμη υπόδειξη του φίλου της Θράσου, που η ίδια κατασκεύασε- γράμματα της αλφαβήτου, για να τα βυθίσει εκ νέου στην τσάντα της κλέφτρας Δασκάλας της μυθοπλασίας της. Με στόχο, συμμετέχοντας και η ίδια σε ένα απρόσμενο παζλ, να σχηματίσει τις λέξεις ΠΟΛΥ – ΛΙΓΟ : ΔΙΑΛΕΞΕ. Για να φτάσει, τέλος, στο ζητούμενο διδακτικόν ΠΑΝ ΜΕΤΡΟΝ ΑΡΙΣΤΟΝ. Όλο αυτό το δαιδαλώδες παιγνίδι καταλήγει σε αίσιον τέλος, χωρίς η συγγραφέας να υψώσει τους τόνους της φωνής της, δίχως να κουνήσει το δάχτυλο για να επιβάλλει τις όποιες απόψεις της. . Την εξιστόρηση της απαγωγής διασκεδάζουν απολαυστικές σκηνές, όπως η επίσκεψη των δύο αδελφών να περιφέρονται με τις καπελαδούρες τους στους διαδρόμους των Supper Markets, προς αναζήτηση, επιλογή και τέλος απόρριψη γευστικών εδεσμάτων. Την ίδια στιγμή που οι μαθητές, σαν τέλεια καρτούν, σκαρφαλώνουν στα ράφια, καμουφλάρονται πίσω από καφάσια και χαρτόκουτα τιγκαρισμένα από σοκολάτες και καραμέλες, επιδιώκοντας την ακύρωση των επιβλαβών αγορών. Κινηματογραφική η απόδοση των περιγραφών, συντελώντας τα μάλα στην απόλαυση της ανάγνωσης. Ο θρίαμβος της ζαβολιάς!
Συγχαίρω την Ευδοκία Φανερωμένου για το πρώτο εκδοτικό της εγχείρημα, με την ευχή σύντομα να ολοκληρώσει την προγραμματισμένη τριλογία με τις ευρηματικές περιπέτειες του μικρού Κύκλωπα Θράσου.
Τα εύσημα στον Διονύση Γκέντζο για την εύστοχη εικονογράφηση των διαδραματιζόμενων σκανδαλιών των μικρών ηρώων του αφηγήματος. Με εμπνευσμένη πλαστικότητα και εκτυφλωτική πολυχρωμία στα σκίτσα του, ακολουθεί κατά βήμα τις εισχωρήσεις των μονόφθαλμων Κυκλώπων σε μυστικούς τόπους και θαυμαστούς λειμώνες.
