You are currently viewing Διονυσίου Σολωμού – Ύμνος εις την Ελευθερίαν: Λίγα σχόλια του Νικόλα Γυπαράκη

Διονυσίου Σολωμού – Ύμνος εις την Ελευθερίαν: Λίγα σχόλια του Νικόλα Γυπαράκη

Το ποίημα αυτό με την πασίγνωστη ηρωική θεματολογία, απαρτίζεται από 158 στροφές. (Οι δύο πρώτες αποτελούν τον Εθνικό Ύμνο της Ελλάδας και της Κύπρου).

Ανεξαρτήτως καταγωγής, ιδιοσυγκρασίας, επαναστατικής ή υποτονικής προδιάθεσης για αντίσταση, πιστεύω πως κάποιοι στίχοι του δεν μπορούν να αφήσουν ασυγκίνητους όχι μόνον τους Έλληνες ανά τον κόσμο, αλλά και άλλους τυραννισμένους λαούς που αντιστάθηκαν ή ακόμη αντιστέκονται στην κρίση των τελευταίων ετών˚ στην βαθειά κοινωνική κρίση που προκλήθηκε από την οικονομική βουλιμία και την απύθμενη ματαιοδοξία των ολίγων «προνομιούχων ισχυρών» που θέλουν βίαια και κυριαρχικά να επεκτείνονται εις βάρος των αδύναμων πολλών αυτής της γης.

10η στροφή, τελευταίος στίχος:

Πόσοι έχουμε κατανοήσει στην απροκάλυπτη επίθεση, οικονομική και κυρίως κοινωνική, που εξαπολύουν τα μεγάλα τραστ και η απάνθρωπη παγκόσμια Εταιριοκρατία, ενάντια σε χώρες και λαούς, την ωμή αλήθεια ότι οι πόρτες δεν ανοίγουν εύκολα όταν δεν διαπραγματεύεται κανείς από θέση ισχύος;

…………….………………………

  1. Μτροχα αματωμένα

ξέρω τι βγαινες κρυφ

νγυρεύς ες τξένα

λλα χέρια δυνατά.

 

  1. Μοναχτδρόμο πρες,

ξανάλθες μοναχή·

δν εν’ εκολες οθύρες

ἐὰν χρεία τς κουρταλ.

………………………………………..

Στροφές 83 και 84:

Όχι πολύ μετά την στάχτη και τον όλεθρο, η Ελευθερία, αν και με αιματοβαμμένα ρούχα, συνοδεύεται από μιαν αύρα ανάλαφρη, με λαμπερή χαρά και ερωτική αισιοδοξία:

 

  1. Στσκιχεροπιασμένες,

στσκιβλέπω κι γ

κρινοδάχτυλες παρθένες

ποκάνουνε χορό.

 

  1. Στχοργλυκογυρίζουν

ραία μάτια ρωτικά,

καες τν αρα κυματίζουν

μαρα, λόχρυσα μαλλιά.

………………………………………..

 Στροφές 142 – 144:

Ο ποιητής προειδοποιεί δίνοντας ευχή μαζί και κατάρα για το προαιώνιο ψεγάδι της φυλής μας, την εσωτερική διχόνοια, που πιο σίγουρα από οποιαδήποτε εξωτερική απειλή θα οδηγήσει στον σπαραγμό:

 

  1. π’ σς πομακραίνει

κάθε δύναμη χθρική,

λλὰ ἀνίκητη μιμένει

ποτς δάφνες σας μαδε.

 

  1. Μία, ποὺ ὅταν σν λύκοι

ξαναρχόστενε ζεστοί,

κουρασμένοι πτνίκη,

χ, τνοσς τυραννε.

 

  1. Διχόνοια ποβαστάει

να σκπτρο δολερ

καθενς χαμογελάει,

«πάρ’ το», λέγοντας, «κασ».

……………………………………………….

 Στροφές 155-158

Βαθειά και βιωματικά γνωρίζουμε ότι η χριστιανική συναντίληψη, αν όχι η χριστιανική πίστη – ως σημαντικό μέρος του συλλογικού ασυνειδήτου στα χρόνια της σκλαβιάς η οποία, μέσω της Βυζαντινής παράδοσης, ήταν αυτή που κράτησε τον Ελληνισμό σε συνεκτικό ιστό σε ένα ενιαίο, παρότι στοιχειώδες επίπεδο, απέναντι στον βάρβαρο κατακτητή –  δεν διστάζει να τα βάλει με όλους και με όλα: θεούς, δαίμονες, πολιτικούς και βασιλιάδες. Έτσι ώστε ο λαός να εισακουσθεί, να τον ακούσει η Ελευθερία. (Σημειώνουμε ότι προηγήθηκαν η Αμερικανική επανάσταση του 1776 και η Γαλλική επανάσταση του 1789). Άλλωστε στον υπέρ πάντων αγώνα, το πολυτιμότατο αυτό αγαθό της ελευθερίας δεν χαρίζεται αλλά κερδίζεται:

 

  1. Δν κοτε, σες εκόνες

τοΘεο, τέτοια φωνή;

Τώρα πέρασαν αἰῶνες

καδν παυσε στιγμή.

 

  1. Δν κοτε; Ες κάθε μέρος

σν τοῦ Ἄβελ καταβο·

δν εν’ φύσημα τοῦ ἀέρος

ποσφυρίζει ες τμαλλιά.

 

  1. Τί θκάμετε; Θ’ φστε

νὰ ἀποκτήσωμεν μες

λευθεριάν, θτν λύστε

ξ ατίας πολιτικς;

 

  1. Τοτο νίσως μελεττε

δοὺ ἐμπρός σας τν Σταυρό:

Βασιλες, λτε, λτε,

κακτυπήσετε κι δ

 

Αφήστε μια απάντηση

Αυτός ο ιστότοπος χρησιμοποιεί το Akismet για να μειώσει τα ανεπιθύμητα σχόλια. Μάθετε πώς υφίστανται επεξεργασία τα δεδομένα των σχολίων σας.