Ο Ποιητής
Διάβαζε τα ποιήματά του
Στο κοινό
Λες και ήταν προσευχή
Οι λέξεις ολοκλήρωναν μια μια
Με το σωστό ρυθμό
Την αναπνοή τους
Και παραχωρούσαν τη θέση τους στις επόμενες
Σύμφωνα με την επιθυμία του
Οι ακροατές πάλι
Τις υποδεχόταν σαν
Μικρά κομματάκια ψωμιού με μαρμελάδα
Η γλυκιά γεύση τους
Οφείλονταν στο γεγονός
Ότι έλυναν μικρούς γρίφους
Της πραγματικότητας
Κι έτσι ο κόσμος
Γινόταν κατοικήσιμος
