Πανηγύριζε η ροδιά

άλλοτε ανεμίζοντας τα φύλλα της

στα μελτέμια του Σεπτέμβρη

άλλοτε σιγοντάροντας τον ήλιο

που τη φλέρταρε

μ΄ ένα ξεθωριασμένο βλέμμα

παιχνίδιζαν οι ματιές

δυνάμωναν οι σφυγμοί

έκοβαν την ανάσα

όταν δυο κίτρινα φύλλα

μπορεί και τρία

αναστέναξαν με κρότο

Νόμιζα πως τίποτε δεν με ταράζει πια

η αλήθεια είναι μαζεύτηκα

σαν τα ΄δα πεσμένα

στην αυλή

τ΄ άλλοτε πράσινα -δεν πέρασε καιρός

Σφίγγει το Φθινόπωρο.