Την Πρωτοχρονιά του ’44 το καμπαρέ-εστιατόριο-καζίνο του «Κινέζου» στη Βομβάη παρέθετε μια μεγάλη δεξίωση προς τιμήν των πελατών που, στη διάρκεια του έτους που τέλειωσε, είχαν κερδίσει στον Black Jack ποσά μεγαλύτερα των 83.00 δολαρίων. Ο αριθμός επελέγη για να αποκλειστεί από τη λίστα των τιμωμένων ένας κοντόξανθος Περουβιανός που είχε κερδλισει, τη νύχτα των Χριστουγέννων του ’43, 82,500 δολλάρια, αλλά είχε κάνει το εξαιρετικό σφάλμα να παρενοχλήσει την επίσημη μαιτρέσα του «Κινέζου», τύφλα στο μεθύσι (και ο Περουβιανός, και η μαιτρέσα και ο «Κινέζος»). Αν ο Περουβιανός ήταν ξεμέθυστος, τώρα θα παράδερνε, αλλού το σώμα, αλλού η ψυχή, το μεν σε 96 ανισομερή τμήματα σε ισάριθμα στομάχια λευκών καρχαριών, η δε, Κύριος οίδε σε ποιον μακρινό Γαλαξία, όπου τιμωρούνται οι ψυχές των κοντόξανθων περουβιανών απατεώνων.
Στη διάρκεια της μεγάλης δεξίωσης προς τιμήν των πελατών που, κατά τη διάρκεια του έτους που τελείωσε είχαν κερδίσει στον Black Jack ποσά μεγαλύτερα των 83.000 δολαρίων, πάρθηκε μια μεγάλη και καθοριστική για το μέλλον πολλών, απόφαση-συμφωνία μεταξύ του «Κινέζου», αγνώστων λοιπών στοιχείων και του Σκιπίωνα του Αφρικανού: επειδή το ισχυρό τους ένστικτο και οι ασφαλείς πληροφορίες τους βεβαίωναν ότι ο πόλεμος τελειώνει σύντομα και θα έπρεπε να βρουν μια άλλη δουλειά από την επομένη το πρωί, οι ρουλέτες του καζίνο θα παρουσίαζαν μια μικρή απόκλιση προς τον νόμο των πιθανοτήτων, επιμένοντας σε περισσότερες του συνήθους εμφανίσεις του μηδενός στις αποφάσεις τους,
Την επομένη μιας μεγάλης απόφασης, ένας άνδρας που ξυπνά στην αγκαλιά μιας ωραίας γυναίκας δικαιούται να αισθάνεται ελαφρώς ήρεμος, ακριβώς όπως συνέβη το πρώτο πρωινό του 1944 στον άνδρα που ξύπνησε στην αγκαλιά της Χου-Γι. Ο Πέδρο Μαρία είδε μπροστά του τις μέρες να μετράνε ανάποδα. Σηκώθηκε έχοντας την εντύπωση ότι το μισό του βάρος είχε συγκεντρωθεί πάνω από τον λαιμό του, βούτηξε το κεφάλι του στο παγωμένο νερό του βαρελιού της αυλής για να το ξεπλύνει από το νυχτερινό του μεθύσι και τότε είδε στην επιφάνεια του νερού μια εικόνα που πρέπει να την είχε δει και πριν, στον ύπνο του: επτά παράξενα μεγαλόσωμες γκέισες, με τα μεταξωτά, τους κότσους και όλα τα εξαρτήματα, στέκονταν παρατεταγμένες μπροστά του σε ευθεία γραμμή, είχαν όλες το ίδιο λευκό πρόσωπο και την ίδια στιγμή, σαν κουρδισμένες κούκλες συνδεδεμένες μ’ έναν αόρατο μηχανισμό συγχρονισμού, έστρεψαν τα κεφάλια τους προς τα δεξιά, τα κεφάλια έκαναν πολύ αργά, δυο πλήρεις περιστροφές κι όταν την δεύτερη φορά ξαναγύρισαν προς τον Πέδρο, τα πρόσωπα είχαν μια απόχρωση γαλαζωπή. Έκλεισαν συγχρόνως το αριστερό τους μάτι, το άνοιξαν συγχρόνως, χαμογέλασαν ελαφρότατα, έτσι που να φανούν πολύ λίγο τα λευκά, λεπτά τους δόντια, που φάνηκαν στον Πέδρο περισσότερα από το κανονικό. Ο Πέδρο δεν έδωσε σημασία και απέδωσε το όραμα στο ρούμι. Άνοιξε το καπάκι της πλούσιας συλλογή των ασημένιων άστρων, και σχημάτισε με επτά άστρα ένα ισοσκελές ορθογώνιο τρίγωνο, ένα σχήμα που τον ενέπνεε και τον ηρεμούσε.
