«Ο Θεός σας μυρίζει εξουσία», γράφει με σπρέυ κάποιος “αναρχικός” σε τοίχο της Θεολογικής Σχολής του ΑΠΘ. Ανατριχιαστικό…όχι για μόνο για την αγριότητα και τους βανδαλισμούς που βλέπουμε γύρω μα και για την αλήθεια που κομίζει ηχηρά το μήνυμα. Και πώς αλλιώς αφού ο Θεός των ημερών μας φαίνεται να συμπράττει μια χαρά με την εξουσία;
Στην πραγματικότητα βέβαια συμβαίνει κάτι που ούτε οι Χριστιανοί φαίνεται να έχουν πάρει χαμπάρι. Χριστούγεννα.. Και ο καπιταλιστικός τρόπος ζωής μας επιβάλλει στολισμούς και ψώνια και δώρα και… Μόνο που το “Βρέφος” το οποίο γεννήθηκε πριν από 2000 χρόνια και… δεν ήρθε γι’ αυτό στον κόσμο. Ήρθε ένας Θεός, γεννήθηκε όπως όλοι οι απλοί άνθρωποι σε κάθε γωνιά της γης με τη διαφορά πως γι’ Αυτόν δεν υπήρξε ούτε καν ένα απλό πανδοχείο για να σταθεί μια μάνα που κοιλοπονούσε. Βρέθηκε απλώς ένας ..σταύλος! Κι εκεί, με τα “άλογα” πλάσματα της γης να στέκονται πλάι Του για να Τον ζεστάνουν, με τα άχυρα για στρώμα, γεννήθηκε ο Υιός και Λόγος του Θεού ανατρέποντας κάθε δεδομένο για τις “γεννήσεις των θεών”! Ποιοι πρόστρεξαν; Κάτι τσοπάνηδες και τρεις αλλοδαποί που η μελέτη των πλανητών και οι προφητείες της δικής τους κουλτούρας τους οδήγησαν στο συμπέρασμα ότι κάπου γεννήθηκε ένας Θεός! Ένας Βασιλιάς! «Βασιλιάς…»ανατρίχιασε ο Ηρώδης! Ποιος επιβουλευόταν την εξουσία του; Ποιο ήταν αυτό το αγόρι που γεννήθηκε στη γη που αυτός εξουσίαζε και τολμούσε να λέγεται από τους τρεις “Μάγους”- Σοφούς, Βασιλιάς; Έπρεπε να πεθάνει!
Η σχέση του Χριστού με την κοσμική εξουσία και τους απλούς, τους απόκληρους της γης φαίνεται από τη στιγμή των ωδινών της Παναγίας! Μόνο ως κοσμικός Βασιλιάς δεν θα ερχόταν στη γη. Ποιος ήταν και τι ήθελε;
Ήθελε να εκπληρώσει την Υπόσχεση! Το “Πρωτευαγγέλιο”! Πως θα ελευθερωθεί ο εκούσια διωγμένος από τον Παράδεισο, Άνθρωπος, από την αμαρτία ( το σφάλμα της ανυπακοής) και θα επέστρεφε, μέσω μιας Θυσίας, στην προηγούμενη αγαπητική σχέση του με τον Θεό!
Ένας Θεός σαρκώνεται, γεννιέται, με σκοπό να σταυρωθεί και να αναστηθεί προσφέροντας απλόχερα Αγάπη!
Αγάπη σε ποιους; Σε όλους! Χωρίς διακρίσεις! Κι αυτό το κάνει από τη στιγμή της Γέννησής Του!
Ακολουθώντας το Ευαγγέλιο γνωρίζουμε με ποιους ακριβώς συναναστρεφόταν αυτός ο Θεός- Άνθρωπος, με ποιους και γιατί ήρθε σε ρήξη και κατανοούμε γιατί τούτος ο Θεός δεν μπορεί να χωρέσει σε κανένα πολιτικό σχήμα και σε καμιά ιδεολογία ή καμιά εξουσία δεν μπορεί να τον διεκδικήσει! Στο “Κατά Ματθαίον” Ευαγγέλιο (κεφ. 25, 31-46), λίγες μόνο μέρες πριν τη σταυρική Θυσία Του, μιλά στους μαθητές, μέσα στο πλαίσιο της ομιλίας Του για την Βασιλεία του Θεού και τον ερχομό της, για τα “κριτήρια”- με σημερινούς όρους- βάσει των οποίων θα κρίνει ο Πατήρ τους ανθρώπους ως άξιους να γευτούν τη Βασιλεία Του.
Ίσως η μεγαλύτερη “πολιτική”, “κοινωνική” και “θρησκευτική” επανάσταση όλων των εποχών να διατυπώνεται στους λόγους αυτούς. “ Ήμουν φυλακισμένος και δεν με επισκεφθήκατε, πεινούσα και δεν μου δώσατε να φάω, δίψασα και δεν μου δώσατε να πιω, ήμουν γυμνός και δεν με ντύσατε…..” θα πει σ’ όσους κριθούν “ανάξιοι” αυτής της μετοχής! Τα ακριβώς αντίθετα σ’ αυτούς που θα κριθούν “άξιοι” να γευτούν τη Βασιλεία Του! Στην ερώτηση “πότε Κύριε σε είδαμε και τα κάναμε ή δεν τα κάναμε αυτά;” η απάντηση είναι συγκλονιστική! “Αφού τα κάνατε σε έναν από τους άσημους αδερφούς μου, τα κάνατε για μένα” ή “Αφού δεν τα κάνατε για έναν από τους άσημους αδελφούς μου, δεν τα κάνατε ούτε για μένα”!!!
Ο αείμνηστος καθηγητής μας της Θεολογικής σχολής Αθηνών, Κωνσταντίνος Ε. Παπαπέτρου μας έλεγε: «Τι νομίζετε, πώς όταν τα λέει αυτά μιλάει μόνο για αυτούς που θεωρείτε εσείς “πλησίον”; Για όσους γνωρίζετε; Είστε Θεολόγοι και πρέπει να ξέρετε! Ο Θεός θα ρωτήσει ‘τι έκανες για την παγκόσμια πείνα; τι έκανες για τους φυλακισμένους και αδικημένους της γης; τι έκανες για την παγκόσμια δίψα; για αυτούς που υποφέρουν;»
Το Ευαγγέλιο είναι τόσο καθαρό εδώ! Πράξεις! Όχι λόγια κι αναθέματα σε φεϊσμπουκικούς τοίχους! Όχι απλές καταδίκες ή μια κίνηση φιλανθρωπίας (πόσο ανακριβής η λέξη!Φιλάνθρωποι…δηλαδή; Έχουμε κάποια υπεροχή σε σχέση με τους πονεμένους ή τους δυστυχούντας;) κάθε Χριστούγεννα ή Πάσχα έτσι για να κοιμήσουμε τη συνείδησή μας που φωνάζει!
Σε ποιο πολιτικοϊδεολογικό σχήμα χωράνε οι λόγοι Του; Ποιος μπορεί να τους διεκδικήσει; Λένε πως ο συντηρητισμός ή και οι ακροδεξιές ιδέες (φευ!) αντιπροσωπεύουν τις πεποιθήσεις των Χριστιανών… Ο αληθινός Χριστιανός δεν μπορεί να συμπράξει με οποιαδήποτε ιδεολογία που αγνοεί, εκμηδενίζει, βιάζει, υποτιμά τον Άνθρωπο, τον ελάχιστο των ελαχίστων!
Ο Χριστός δεν είναι απλώς μια “ιστορική τομή”. Η Γέννησή Του, η παρουσία Του στη γη, το κήρυγμά Του, η Σταυρική Θυσία Του είναι το “μαχαίρι” που βάζει για να καθαρίσει τη γάγγραινα κάθε εποχής, γι’ αυτό και “ενοχλεί” όλους, όσοι προσπαθούν να τον φέρουν στα μέτρα τους. Ενοχλεί κάθε “Εξουσία” γιατί η εξουσία είναι κατά βάση απάνθρωπη. Ο Χριστός του Ευαγγελίου, Αυτός που τη Γέννησή Του θα γιορτάσουμε σε λίγες μέρες, μεριμνά για τον Άλλο Άνθρωπο. Αυτό μας καλεί να κάνουμε κι εμείς πέρα από κάθε “λογική”! Αγνοώντας φύλο, φυλή, θρησκεία, να αγκαλιάσουμε αυτόν που η κοινωνία- φιλελεύθερη, κομμουνιστική, ακροδεξιά, αναρχική, ναζιστική- βάζει στο περιθώριο! Αυτός είναι ο μόνος τρόπος να βιώσουμε “Χριστού- γέννα”, καθώς συνηθίζει να λέει και να γράφει ο θεολόγος Θανάσης Παπαθανασίου, πηγαίνοντας κόντρα σε κάθε άποψη ή ιδεολογία που αγνοεί τον Άνθρωπο ως Πρόσωπο!
Αν είναι να επαναστατήσουμε για κάτι ας το κάνουμε αγνοώντας κάθε επιταγή “κοσμική”. Ας πράξουμε για τους ανθρώπους στον τόπο μας, σε άλλους τόπους, πέρα από στερεότυπα και φοβίες. Με την πεποίθηση πως θα νιώσουμε να γεννιέται μέσα μας Αυτός που “ηγάπησε” τους Ανθρώπους έως θανάτου και αναστήθηκε γι’ αυτούς- εμάς, ώστε να κατοχυρώσει την ελευθερία μας απέναντι στον θάνατο άρα, και απέναντι σε κάθε είδους δεσμά και δεσμώτες.

Καλή Χριστού- Γέννα! Καλή Ανάσταση!